Radwanowie i Radwanici
Historia Rodu Radwan. Radwanowie i Radwanici, szkic popularno - historyczny o historii rycerzy Radwanitów w Polsce w okresie XI-XVw
Radwanowie i Radwanici, szkic popularno - historyczny o historii rycerzy Radwanitów w Polsce w okresie XI-XVw
Maria Wiktoria Radwan
Zygmunt Gloger, Encyklopedia Staropolska
Marcin Bielski, Kronika
Kasper Niesiecki, Herbarz polski,
Adam Boniecki, Herbarz
Bartosz Paprocki, Herby rycerstwa polskiego
Roman Kucharczyk „KU PAMIĘCI PRZYSZŁYM POKOLENIOM”Szkice z historii parafii marcyporębskiej
Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich
Gmina Brzeźnica, Histroria
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1021
Archiwum Rodziny Radwanów
polski
001
M.W. RADWAN O RADWANACH
Krótka historia Rodu Radwanów od 1021 roku i rodziny Radwanów sandomierskich.
Krótka historia Rodu Radwanów od 1021 roku i rodziny Radwanów sandomierskich.
Maria Wiktoria Radwan
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1021
Radwanowie Sandomierscy - Miejsca związane z Rodziną Bronisława Radwana, ojca Mieczysława Radwana, w ujęciu genealogiczno-historycznym.
Maria Wiktoria Radwan
geneteka, Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów, miast, zabytków i pamiątek w jędrzejowskiem, Wikipedia
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1221
Archiwum Rodziny Radwanów
Brzescy h. Starża (Topór)
Nota o rodzinie Brzeskich h. Starża (Topór), rodzinie praprababki Mieczysława Radwana
Brzescy h. Topór wyszli ze wsi Brześce nad Pilicą w ziemi czerskiej, a brali przydomek Żegota. Stanisław Antoni Żegota B., podstoli łomżyńskiej 1748 r. (Ws.90 k.24v). Boniecki niesłusznie umieszcza go między Prawdzicami. Wedle tego autora nabył on w r. 1760 dwór w Warszawie na Nowym Mieście. Ożeniony był z Barbarą Tomaszewską, córką Józefa, cześnika mielnickiego i Justyny Sławęckiej (Teki Dworzaczka) Ta linia Brzeskich sidziała w Brzeźcach do końca XVI wieku.
Z herbarza Niesieckiego:
"Brzeski herbu Starża. Od Brzeszcza dóbr nad rzeką Pilcą leżących imię swoje wzięli, nadane im te dobra od książąt Mazowieckich, atoli z początków swoich są właśni Żegotowie. Jerzy i Piotr Żegotowie, dziedzice na Brzeszczu, [str. 330] z których Jerzy miał za sobą Ostrowską, synów z nią czterech. Paweł który z Zofią Kochanowską stolnikówną Sandomierską. Stefan który z Ewą Gozdzką. Jędrzej pisarz grodzki Sanocki, który z Lissowską weszli w kontrakty małżeńskie. Piotr brat Jerzego z Anną Ożarowską. Jana Brzeskiego sędziego Czerskiego wspomina konstytucja sejmowa w roku 1564. fol. 76.
Wielądek w heraldyce tak przypisuje: Brzeskich później w tym czasie żyjących umieszczam, lecz do którego herbu należą nie mając wiadomości nie wyrażam. Stanisław Brzeski pisał się na konfederacją Sandomierską w roku 1705. Stefan był miecznikiem Urzędowskim 1746. r. Józef cześnik Stężycki 1771. Ignacy podstoli Krakowski. Jan Brzeski chorąży Radziejowski byt takie pisarzem grodzkim Gnieźnieńskim, tenże deputatem na trybunał koronny 1787. z ziemi Dobrzyńskiej. Ignacy kanonik Brzeski Kujawski. Tomasz wojski Kruszwicki 1793. roku."
Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845
W spisie szlachty z 1790 notowany jest Józef Brzeski " posesor", urodzony w 1750 w Brus parafia Mokrsko oraz notowany jest też jako właściciel Sulisławic : "1783 r. wieś należąca wówczas do powiatu wiślickiego w województwie sandomierskim była własnością podsędka sandomierskiego Józefa Brzeskiego"
A za Wikipedią: "Józef Brzeski herbu Starża (zm. przed 31 marca 1790 roku) – podsędek sandomierski w 1778 roku, cześnik stężycki w latach 1775-1777. Był komisarzem Sejmu Czteroletniego z powiatu sandomierskiego województwa sandomierskiego do szacowania intrat dóbr ziemskich w 1789 roku. "
Teki Dworzaczka (f. 729v)
Teki Dworzaczka (f. 729v)
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1500
007
Brzescy z Bolmina. Marianna Brzeska
Nota o właścicielach Bolmina, Brzeskich Żegota h. Starża (Topór), rodzinie Marianny Brzeskiej h. Starża Radwanowej, praprabaki Mieczysława Radwana
Bolmin to wieś położona w pobliżu Chęcin. Najstarsza wzmianka o wsi Bolmin znajduje się w „Liber Beneficiorum” i sięga lat 1510-1520. Od XVI w. do 1798? wieś lub część wsi, należy do Brzeskich z Brzeziec (h. Ciołek ? Prawdzic? Topór) Żegota Brzeskich h. Starża (różne źródła podają te herby). W roku 1573 notowanych jest trzech właściciel wsi Bolmin: Brzeski herbu Ciołek (1/2 łana) oraz Bolmiński i Iwanowski (po 1 lanie). Nie ma danych, stwierdzających, czy następni właściciele Bolmina pieczętowali się też Ciołkiem, czy Bolmin przeszedł w ręce krewnych pieczętujących się Toporem, albo czy też kolejni sukcesorzy przypisali sobie inny herb, jak to było z Brzeskimi h. Bończa - h.Topór ( patrz Teki Dworzaczka). Dla nas wiążące jest określenie „ Żegota” z geneteki Chęciny, podane przy rejestracji ślubu Józefa Brzeskiego 1737, urodzenia Marcina Żegotek Brzeskiego (1747) i jego herbu Starża w Spisie Szlachty, jak również w Tekach Dworzaczka.
Brzescy to szlachta sandomiersko-chęcińska, która należała do 12 najbogatszych rodów sandomierskich. Wg. rejestru własności powiatu sandomierskiego w 1629 Andrzej Brzeski miał 5 wsi, w tym Jeleniów i uznawany był za jednego z najbogatszych szlachciców sandomierskich. Spis nie nie brał pod uwagę własności Brzeskich w powiecie chęcińskim (w tym Bolmina ).
Brzescy przenieśli się do Bolmina z Brzeziec (Brześcia), które było gniazdem Brzeskich do XVI w a ich dwór przeniesiony został do Muzeum wsi Radomskiej.
Notowani właściciele części Bolmina , przypisywani herbowi Ciołków to: Brzeski, współwłaściciel Bolmina w 1550, Brzeski Stanisław h. Ciołek, właściciel Bolmina w 1574 i Brzeski Jan, syn Stanisława. Z Tek Dworzaczka wiadomo też, że: ” Stanisław Brzeski ż. Elżbiecie de Zbissowiecz w ks. czeskim zap. pos. 4. 000 zł. na wsi Bolmin w p. chęcińskim.... (f. 729v) Teki Dworzaczka 7965 (Nr 902) 1560 „
Obecność Brzeskich w Bolminie w 1602 dokumentuje “Prebenda św. Anny 1602” kościoła parafialnego w Małogoszczy rejestrująca donację Jana Brzeskiego z Bolmina z żoną Agnieszką z Postękalic Postękalską h. Jelita.
Stanisław Brzeski h. Ciołek ? urodzony ok. 1530, w końcu XVI wieku, zbudował ( przebudował?) w Bolminie dwór obronny. Gorliwy arianin. Jego syn Jan Brzeski urodzony ok. 1560, wybudował murowany kościół w Bolminie p.w. N.M.P., jako ekspiację za “epizod ariański” Brzeskich. W kościele znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Łaskami Słynącej ( odpust 8 września), pochodzący z prywatnej kaplicy dziedzica Brzeskiego . Pierwszą wzmiankę o obrazie zawiera inwentarz z 1798.
Ślady "ariańskiego epizodu Brzeskich" znajdujemy w Jeleniowie , który przeszedł w ręce Małachowskich ok. 1790, prawdopodobnie jako prezent ślubny dla Franciszki Małachowskiej - Karwickiej, córki Jacka Małachowskiego.
Notowany ( geneteka Chęciny) prawdopodobny ostatni właściciel z Brzeskich Bolmina to: Józef Żegota Brzeski h.Starża(Topór) urodzony ok. 1700, który z żoną Franciszką miał notowane w Chęcinach dzieci : Jacka 1727 i Benedykta 1730.
Józef żenił się jeszcze dwa razy ( dzieci notowane w Chęcinach) : z Anastazją Psarską z Pawłowic h. Jastrzębiec ?1700-, (Rodzice : Aleksander Psarski z Pawłowic h. Jastrzębiec, komornik [kra] Lelów ?1670-1744 ) - miał syna Michała ur. 1733,
a z poślubioną w r. 1737 Anną de Bębelno Gosławską h. Oksza, syna Marcina Żegotek Brzeskiego. W akcie ślubu z Anną, Józef zapisany jest jako "magnificus Józef Żegota Brzeski".
Ostatnia żona Józefa Brzeskiego, Anna, pochodziła z Bębęlna par. Krzepin. W połowie XVI wieku Bebelno stało się ośrodkiem reformacji kalwińskiej. Stało się tak za sprawą ówczesnych właścicieli Bebelna – Gosławskich. Wspominani Gosławscy – oprócz Bebelna właściciele także kilku innych wiosek w dawnych województwach sandomierskim i krakowskim – związali się właśnie w tym czasie z kalwinizmem, potem jednak większość z nich przeszła na arianizm (burza reformacji w Bebelnie szerzej opisana jest przy okazji historii parafii).
Marianna Brzeska Żegota h. Starża, urodzona ok. 1732, najprawdopodobniej córka Józefa i Anastazji Psarskiej, poślubiła w Chęcinach w 1748 roku Jana Radwana h. własnego z Żernik Górnych par. Stopnica i w Chęcinach został ochrzczony 29 V 1749 Felip Brzeski Radwan syn Jana i Marianny. Ostatnim notowanym synem Jana Radwana i Marianny Brzeskiej był urodzony w Cissowie - Daleszycach w 1769 roku Antoni Sebastian Radwan, pisarz prowentowy powiatu koneckiego i dworu radoszyckiego, pradziadek Mieczysława Radwana. W Daleszycach w tym czasie urząd ziemski podczaszego sprawował nob. Franciszek Brzeski ( metryka chrztu Wojciecha Józefa Brzeskiego 1781 kwiecień.). Prawdopodobnie brat? Marianny z Brzeskich Radwanowej.
Jan Aleksander Radwan był bratem Krystyny z Radwanów Zaborskiej ur. w 1715 roku w Cząstkowie k. Nowej Słupi, poślubionej w 1738 roku w Nowej Słupi Władysławowi Zaborskiemu z Warszówka k. Pawłowa. Notowany Zaborski w Bolminie to ok. 1660 roku: Jakub Zaborski, dzierżawca, ożeniony z Zofią Skąpską, który w Bolminie pochował syna Marcjana ur. 1651r. Jakub i Zofia Zaborscy mieli jeszcze synów: Jakuba Franciszka, Krzysztofa i Aleksandra . Jakub Franciszek był ojcem Andrzeja Zaborskiego z Warszówka i Jawora, ojca chrzestnego Władysława Zaborskiego.
Tak o Zaborskim w Bolminie pisze Dariusz Kalina:
W 1662 r. dział w Bolminie jakiś dzierżawił w tymże r. Adam ( powinno być Jakub M.W.R) Zaborski h. Kopaszyna, który był komornikiem ziemskim chęcińskim, w 1662 r. z żoną posiadał dział w Zaborzu, w 1673 r. z żoną i dwiema córkami dział w Kliszowie, w 1676 r. z żoną, dwiema córkami i synem był już właścicielem działu w Zaborzu. W 1662 r. Paweł Zaborski z żoną i trzema synami dzierżawił dział w Bolminie. W 1660 r. pochowany został w kościele w Bolminie Marcin (Marcjan M.W.R), syn Jakuba Zaborskiego."
a tak o Zaborzu:
" W 1540 r. wieś należała do Mikołaja Zaborskiego, który dysponował własną rezydencją (curia), i folwarkiem. We wsi jest 10 kmieci osadzonych na półłankach, trzy półłanki leżały puste, z wszystkich ról zobowiązani byli do robót. Były dwie sadzawki, łąki, bory z barciami, most na rzece Morawka; w następnych czasach wieś należała do Jana i Stanisława Zaborskich."
Tak o Bolminie pisze Roman Mirowski:
"XVI wieku przeczytać można, że dziesięciny z dworskich łanów płacone były do parafii w Małogoszczu, zaś z ról kmiecych – plebanowi z Cierna. W roku 1540 Bolmin miał trzech dziedziców, a więc trzy dwory oraz trzy folwarki. Kmieci było wówczas tylko ośmiu, a karczma stała pusta. Wartość wsi oceniano na 250 grzywien. W roku 1573 nadal wieś dzierżyło trzech właścicieli: Brzeski herbu Ciołek (1/2 łana) oraz Bolmiński i Iwanowski (po 1 lanie). W wieku XVII wśród właścicieli Bolmina wymienia się Andrzeja Żmijewskiego, od którego włości zakupił Aleksander Szembek, z wyznania kalwin ( i właściciel kuźnic MWR ). Pod koniec tegoż wieku wśród dzierżawców pojawili się Adam (powinno być Jakub- MWR) Zaborski, Jerzy Konarski, Hieronim Strzała. W 2. połowie XVIII stulecia pojawia się w Bolminie rodzina Czaplickich. W roku 1775 budynków dworskich było 3, folwarcznych 5, karczmy i browar – zajmowały 7 budynków. „Dymów” chłopskich było 68. Pod koniec stulecia, chociaż liczba „dymów” zmalała do 44, mieszkańców we wsi było 270 karczmę po remoncie puszczono w arendę Żydowi. Takie dane „z doby Sejmu Wielkiego” podaje dziewiętnastowieczny Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego."
A w Wikipedii znajdujemy: " Bolmin, dawniej także Bolemin – wieś szlachecka z XIV w. (nazwa jej pochodzi od staropolskiego imienia Bolemir lub Bolemysł), należąca od XVI w. do Brzeskich. Ośrodek działalności arian.
W wieku XVI istniała tu także huta ołowiu. Do XIX wieku przechowały się szczątki starożytnych budowli. Dwór widziany w XIX wieku stanowił szczupłą resztkę dawniejszego obronnego zamku z XIV wieku prawdopodobnie, który już w XVI stuleciu uległ zupełnej przebudowie, a później niszczał stopniowo. Rozległe sklepione piwnice świadczyły o jego pierwotnych rozmiarach. Kościół tutejszy wystawił z kamienia Jan Brzeski w 1602 r. "
Wg. Dariusza Kaliny, w pobliskich Skibach był skład ołowiu miedzi i żelaza .
Wg. iPSB, Aleksander Szembek (1596-1654) notowany był jako właściciel (współwłaściciel) Bolmina od 1633 roku. W tym samym roku nabył od szwagra del Pace dożywocie Kuźnicy Makoszynskiej z dymarką Rosochy w kluczu Kieleckim ( dziś Rosochy k. Lechowa i Makoszyna, niedaleko Daleszyc i Cissowa)).
W Polichnie : Huta miedzi i ołowiu Zbudowana była na rzece Hutce. W 1478r. mieszczanin i Ŝupnik Chęciński Jan Karaś otrzymał przywilej od króla Kazimierza Jagiellończyka zezwalający na wybudowanie huty miedzi poruszanej jed-nym kołem. W 1487r. wzmiankowana officyna alias utha przerabiająca miedź z Miedzianki. Zachowały się zarys stawu, część grobli ziemnej przy drodze Miedzianka-Chęciny oraz ślady żużla miedzi i ołowiu
PSARSKI h. Jastrzębiec
Romuald Błażej v. Błażej Romuald (2im) z Psar * 7 II 1797 (s. Bonawentury i Salomei
z Grodzickich), dz. d. Strzegowy leg. 1848. Zapisany do Ks. Szl. Gub. Rad. oddz. Kiel. p. 37.
AGAD, OZWDRzS, syg. 7 s. 213–214; APK, DSGR, syg. 88 s. 80–81 p. 377
Ok 1790 r. znikają Brzescy z Bolmina (inwentaryzacja dworu w 1798r. – następni właściciele to Czaplińscy , też kalwini ). Jestem w posiadaniu jedynego znanego egzemplarza medalika z Matką Boską z Bolmina z 1905
Maria Wiktoria Radwan, Marek Zaborski
„Geografia Historyczna Ciołków”, Stow. Historyków Sztuki Tom VIII- Indeksy, Z. Anusik "Własność ziemska w powiecie Sanomierskim 1629", “Prebenda św. Anny 1602” kościoła parafialnego w Małogoszczy , Teki Dworzaczka : http://teki.bkpan.poznan.pl/search.php?section=3&single=&fileno=1&page=234&expr=&highlight=0, Wikipedia.
AGAD 1/399/0/-/229 Radwanowie herbu Radwan i Stanisław Bar. 1713, 1754, 1808, 1842, Roman Mirowski "Bolmin kapliczka' w Dawne Kieleckie.
Dariusz Kalina, Oddział Terenowy Narodowego Instytutu Dziedzictwa w Kielcach,
Historia wsi parafialnych - Parafia p.w. Św. Mikołaja w Lisowie
Dziennik Nr 51 - Świętokrzyski Urząd Wojewódzki
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1510
Archiwum Rodziny Radwanów
006
Rodzina Affanasowiczów
Nota o Rodzinie Affanasowiczów, rodzinie zięcia Mieczysława Radwana
Ajchigier, herb przyniesiony za czasów Zygmunta I po raz pierwszy z Niemiec do Polski przez Zybulta Ajchigiera, który ożenił się z Polką Maleczkowską. Zmarły r. 1582 w Krakowie Augustyn Ajchigier, synowiec Zybulta, słynął jako biegły lingwista. Herbem tym, oprócz Ajchigierów, pieczętują się Barwińscy. Przedstawia on w złotem polu tarczy siedzącą na tylnych łapach wiewiórkę, z ogonkiem puszystym na grzbiet zadartym. Nad hełmem w koronie znajduje się takaż wiewiórka, siedząca między dwiema trąbami
Zygmunt Gloger
Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska/Ajchigier
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1550
005
Reklewscy Parysowie Gagatniccy - miejsca związane z rodziną Marii Eleonory Reklewskiej h. Gozdawa
Reklewscy Parysowie Gagatniccy - miejsca związane z rodziną Marii Eleonory Reklewskiej h. Gozdawa, matki Mieczysława Radwana.
Maria Wiktoria Radwan
Archiwum Rodziny Radwanów
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1580
Archiwum Rodziny Radwanów
Reklewscy z Obręcznej
Wojciech Reklewski de Rekle h. Gozdawa z Obręcznej - linia Marii Eleonory Reklewskiej, matki Mieczysława Radwana
Protoplasta linii opatowskiej Reklewskich, Wojciech Reklewski de Rekle h. Gozdawa, urodził się ok. 1650 i jest synem Wojciecha Reklewskiego de Rekle h. Gozdawa, cześnika sandomierskiego i Teodory Chodakowskiej. Dostał w spadku (dzierżawę) Obręczną, majątek i wieś nad rzeczką Obręczanką w powiecie opatowskim, gminie Sadowie i parafii Wszechświęte. Majątek liczył 572 morgi gruntów ornych i 450 mórg sadów, a przekazał go w spadku wnukowi Krzysztofowi. Z drugą żoną miał syna Stefana ożenionego z Apolinarią Dembicką h. Gryf.
Krzysztof Reklewski, syn Wojciecha, ur. ok. 1697 podstoli sandomierski, ożeniony był dwukrotnie. Pierwsza żona, Teofila Popielówna h.Sulima, z którą miał syna Andrzeja? (był bezdzietny wg. Krystna Kowalewska - błąd u Minakowskiego), druga żona to Felicjanna z Jarnuszkiewiczów poślubiona w Chęcinach w 1747, z którą nie miał dzieci. To właśnie z jej inicjatywy oraz na jej koszt około roku 1783 na miejscu drewnianego wystawiono murowany kościół pw. św. Bartłomieja w Strzyżowicach. Felicja Reklewska zmarła w 1798 i jest pochowana w Wszechświętych. Pierwsza zona Krzysztofa, Teofila Chrościak Popiel, była córką Szymona i Ludwiny Tułkowskiej, miała brata Benedykta stolnika różańskiego. Dziadkiem jej był Grzegorz Popiel, cześnik drohoczyński, a pradziadkiem Grzegorz. ( Paweł Popiel Saga Rodu Popielów 1936)
Wg otrzymanych danych od Marka Zaborskiego ( spis spraw sądowych 1774) Krzysztof był wnukiem Wojciecha i Teodory Chodakowskiej a prawnukiem Kacpra i Marianny Sarneckiej z Kłody K. Rytwian i procesował się o wieś Dąbie w parafii Wojkowice Kościelne - niegdyś własność dziedziczna Kacpra- ze Stefanem i Apollinarym z Dąbia. Dobra stanowiły dwór z folwarkiem, łąki, lasy, ziemie orne wraz z kmieciami ( K. Kowaleska ).
Andrzej Reklewski de Rekle h.Gozdawa (ur. ok. 1700) właściciel wsi Borczyn k. Jędrzejowa, nabytej w roku 1746 od Wawrzyńca Lanckorońskiego oraz właściciel wsi Warszówek w gminie Pawłów k. Starachowic, ożeniony w Denkowie z Katarzyną Maciejowską w 1743, miał syna Józefa, który jako spadkobierca Krzysztofa został właścicielem (dzierżawcą) majątku Obręczna. Drugi syn Andrzeja - Michał Reklewski zapoczątkował drugą linię opatowskich Reklewskich i to z jego aktu zgonu wynika, że był synem Andrzeja i Katarzyny. Michał miał burzliwe życie, przynajmniej dwie żony i liczne potomstwo. Zmarł w 1829 w Skoszynie.
Józef Reklewski 1753-1832, syn Andrzeja, subdelegat sandomierski, sędzia pokoju w Opatowie w okresie Księstwa Warszawskiego, mąż Anny z Szabłowskich, pradziadek Marii Eleonory Reklewskiej, był ojcem poety Wincentego Reklewskiego i Karola, urodzonych w Obręcznej i Leona i Michała, urodzonych w Boleszynie Opatowskim. Był ostatnim z Reklewskich właścicielem (dzierżawcą ?) majątku Obręczna. Po jego śmierci majątek rozparcelowano i sprzedano w 1789 roku (Moszyńskim, Małachowskim lub Szymonowi Pawlickiemu).
Józef Reklewski był notowany jako właściciel Boleszyna, Skoszyna i " dóbr Skoszyn" nabytych w 1806 roku oraz Leszczkowa. Po Józefie, syn Michał był właścicielem Skoszyna a Karol, Leszczkowa. Karol był również notowany jako właściciel Wronowa, Kowalkowic, i Mirogonowic (do 1886 Mirogonowice oraz wieś Wronów tworzyły folwark o powierzchni 882 mórg).
Józef zmarł w 1832 roku w Skoszynie i został pochowany na cmentarzu w Nowej Słupi.
Andrzej Reklewski (ur. ok.1700), ojciec Józefa spadkobiercy Krzysztofa Reklewskiego z Obręcznej, prawdopodobnie był synem Wacława Reklewskiego z Jugoszowa i Ewy, notowanych w AGAD - akta Radwanów, jako rodzice Barbary Reklewskiej, żony Aleksandra Radwana. Synami Wacława i Ewy Reklewskich mógł być też Antoni Józef Reklewski i Michał współwłaściciele Warszówka.
Więcej w ( obiekcie) : Reklewscy Opatowscy i w ( obiekcie): Jawor i Warszówek - z historii. A. Radwan, A. Zaborski, Reklewscy oraz w (obiekcie): Aleksander Radwan ( Aleksander Krzysztof Radwan ) syn Jana Radwana z Żernik i ojciec Jana Radwana (Aleksandra Jana Radwana)
O Reklewskich tak pisze Aleksandra Gromek Gadkowska:
"Rodzina Reklewskich herbu "Gozdawa", była w wieku 18 i 19 licznie reprezentowana na terenie Ziemi Sandomierskiej, jak również w Nowosądeckim. Nie brak w tym rodzie imion tych, którzy godnie służyli Rzeczypospolitej.
Jest Wojciech - cześnik sandomierski, Stefan - podwojewodzy sandomierski, Krzysztof - wiceregent, Józef - podwojewodzy sandomierski i opatowski sędzia pokoju, Wincenty - poeta i uczestnik wyprawy Napoleona na Moskwę, Julian i Wincenty - członkowie Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, emigranci i Michał oficer artylerii Wojska Polskiego Księstwa Warszawskiego. Łukasz naczelnik świętokrzyskiego okręgu Górniczego Odnotowano także Zdzisława, cywilnego naczelnika powiatu sandomierskiego w Powstaniu Styczniowym ."
UWAGA : Pani Krystyna Kowalewska autorka "Sagi Rodu Reklewskich" twierdzi, że "książki oblat krakowskich z 1787 roku sygnatura220 strona 987 podają że Obręczna w roku 1787 została sprzedana Moszczyńskim, a plenipotentem pełnomocnym Podlodowskich przy zawieraniu kontraktu była Felicjanna Reklewska ( błyo to już po śmierci Krzysztofa.)
Obręczna nigdy nie była własnością Józefa Reklewskiego, był on właścicielem " dóbr Skoszyn " od 1806 w tym Boleszyna oraz Leszczkowa. Obręczna należała do Podlodowskich i była dzierżawiona dożywotnie przez Krzysztofa Reklewskiego [krewnego Józefa] -książki oblat krakowskich z 1787 roku.
Stefan (ok. 1660) syn Wojciecha cześnika sandomierskiego był wieloletnim dzierżawcą Małoszyc, która to dzierżawa przeszła na Krzysztofa. W Archiwum Akt Dawnych w Warszawie znajdują się akta z całego tego okresu-sygnatura 629"
oraz:
" Cześnikiem sandomierskim był Wojciech zapisany w księgach 11 4 1627 w parafii Wojkowice. Żoną jego była Teodora Chodakowska. Miał on 2 synów Wacława od którego pochodzi moja rodzina i Wojciecha o którym wiadomo mi tylko że miał syna Stefana. Ten z kolei miał tylko 2 synów Wawrzyńca zakonnika i Krzysztofa, który mimo dwu małżeństw był bezdzietny- Był on spokrewniony z Józefem który był jego spadkobiercą [akta sądu krakowskiego z 1803 rok]. Kto był ojcem Andrzeja ojca Józefa nie udało mi się ustalić. [ u Minakowskiego jest pomyłka]"
Ojcem Józefa Reklewskiego nie mógł być Andrzej Reklewki ( ok. 1675-1739) który piastował urząd wojskiego bieckiego od 1725 do 1737 roku, podstolego sandomierskiego od 14 07 1737 roku do swojej śmierci, to jest do 4 03 1739 roku, i który w roku 1697 był elektorem Augusta II, a w 1704 Stanisława Leszczyńskiego .
REKLEWSKI z Reklewa h. GozdawaOd Andrzeja zReklewa, który w r. 1746 nabył od Wawrzyńca Lanckorońskiego wś Bor-szyn [podawano też Borczyn] – wnuki:I. Leon i Michał (s-owie Józefa) leg. 1838.AGAD, II R.St., syg. 151 s. 40
Szlachta guberni augustowskiej, lubelskieji radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861 / opracowała Elżbieta Sęczys ; Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych.- Warszawa : Naczelna Dyrekcja ArchiwówPaństwowych, 2018
Maria Wiktoria Radwan, Marek Zaborski
Archiwum Rodziny Radwanów, M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego , Wikipedia, Aleksandra Gromek Gadkowska, Strona Rodzinna "gadkowski.pl" http://gadkowski.pl/publikacja/wincenty-reklewski-poeta-zolnierz-1786-1812/, geneteka, AGAD - teczka Rawanów, Reklewscy Krystyna Kowalewska "Saga Rodu Reklewskich" , Inf. Marek Zaborski
Szlachta guberni augustowskiej, lubelskieji radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861 / opracowała Elżbieta Sęczys ; Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych.- Warszawa : Naczelna Dyrekcja ArchiwówPaństwowych, 2018
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1610
Archiwum Rodziny Radwanów
010
Reklewscy de Rekle
O Reklewskich de Rekle i Fragmenty „Sagi Rodu De Rekle Reklewskich”
Rodzina Reklewskich h. Gozdawa II jest starą rodziną szlachecką wywodzącą się z Rekli w ziemi sieradzkiej w parafii Rząśnia. Z dokumentu „oczyszczenia szlachectwa” z roku 1375 wynika, że protoplaści rodu przybyli do Rekli ze Śąska. Ostatnim właścicielem Rekli był Krzysztof zwany Stawkiem, zmarły w 1753 roku. Po nim dziedziczyli Rekle: Maksymilian Radoński i Marcin Wysiemirski. Protoplastą linii Opatowskiej i Krakowskiej rodu Reklewskich jest Kasper de Rekle Reklewski urodzony ok. 1600 roku, ożeniony z Marianną Sarnecką z Kłody. Kasper był dziedzicem wsi Dąbie w parafii Wojkowice Kościelne. Posiadał też części w Rekli, które dziedziczyli jego syn i wnuk. Kasper z Marianną z Kłody miał pięciu synów : Aleksandra ( 1625), Wojciecha (1627), Gabriela (1629), Stanisława ( 1631) i najstarszego Michała urodzonego prawdopodobnie przed 1618. Z drugiego małżeństwa z Dorotą miał córkę Elżbietę (1638).
Syn Kaspra, Wojciech de Rekle Reklewski urodzony w Dąbiu, poślubił Teodorę Chodakowską. Po otrzymaniu tytułu cześnika sandomierskiego w roku 1660, Wojciech sprzedał Dąbie Trepkom i kupił wieś Czajkową i (dzierżawę?) Obręczną. Znani jego synowie to Wacław i Wojciech. Wacław, właściciel części Rekli poślubił Zofię Aichinger i dał początek linii krakowskiej Reklewskich. Syn Wacława - Zygmunt urodził się w parafii Krzęcice, a jego żona Zofia zmarła w Przyłęku. Wojciech zaś, miał syna Stefana i dał początek linii opatowskiej Reklewskich z Obręcznej.
prawnuk Kaspra, Krzysztof, był wnukiem Wojciecha i Teodory Chodakowskiej a prawnukiem Kacpra i Marianny Sarneckiej z Kłody K. Rytwian i procesował się o wieś Dąbie w parafii Wojkowice Kościelne - niegdyś własność dziedziczna Kacpra- ze Stefanem i Apollinarym z Dąbia. Dobra stanowiły dwór z folwarkiem, łąki, lasy, ziemie orne wraz z kmieciami ( K. Kowaleska ).
Reklewscy notowawni byli jako elektorzy królów polskich i jako sygnatariusze konfederacji warszawskiej w roku1733. Konfederacja warszawska (1733) – zawiązana 5 października 1733 r. we wsi Kamion przez ok. 3 tys. zwolenników Augusta III Sasa, bezpośrednio po dokonaniu jego elekcji na tron polski. Marszałkiem konfederacji został Antoni Józef Poniński
Krystyna Kowalewska, Maria Wiktoria Radwan, Marek Zaborski
„Rodzina Herbarz Szlachty Polskiej” ze zbiorów Seweryna hrabiego Uruskiego i materiałów archiwalnych, opracowany przez Aleksandra Włodarskiego tom XV 1931. „Szlachta Wylegitymowana w Królestwie Polskim w Latach 1836-1861” E. Sęczys 2000, „Poczet Szlachty Galicyjskiej i Bukowieńskiej” Lwów 1857.„Herbarz Polski” Adama Bonieckiego, Księgi grodzkie sądeckie, krakowskie. Archiwa Państwowe w Krakowie, Warszawie, Kielcach, Sandomierzu, Pińczowie, Częstochowie, Archiwum Wojskowe w Warszawie i Archiwum Archidiecezjalnym w Częstochowie, bibliotekach Narodowej, Miejskiej Warszawy, Wojskowej, a także bibliotekach elektronicznych Polona, Mazowieckiej, Jagiellońskiej, Uniwersytetu Warszawskiego, dane zamieszczone w Genetece.pl,
szukajwarchiwach.pl
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1618
Radwanowie z parafii Krzcięcice i Sędziszów, pow. Jędrzejów
Notowany w aktach grodzkich Nowego miasta Korczyna Jan Radwan "dziedzic Żernik", wg dokumentów z AGAD nie pochodził z Żernik koło Sędziszowa i Krzcięcic a z Żernik k. Buska w parafii Stopnica.
Radwanowie "sędziszowscy" w parafii Krzcięcice siedzieli prawdopodobnie koło Wojciechowic, Deszna, Piołunki, Zielonek, przynajmniej od około 1650 - geneteka notuje Kacpra Radwana ur. 1671 syna Krzystofa i Katarzyny. Nie istnieją akta metrykalne wcześniejsze gdyż kościół św. Prokopa w Krzcięcicach był prawie 100 lat zborem kalwińskim i ponownie został konsekrowany w 1670 . Tereny te były wsiami i folwarkami królewskimi i rycerskimi z nadań Bolesława Wstydliwego, Konrada Mazowieckiego , Konrada II Czerskiego i Henryka Brodatego.
Radwanowie w parafii Krzcięcice chrzcili dzieci do ok.1719, po nich zostały tam córki ( z Wojciechowic ) ożenione z Barańskim, Paulim, Hebdowskim, Muszyńskim.
W okresie 1708-1815 Radwanowie korzystali z kościoła w Sędziszowie. O tym, że Radwanowie posiadali lub dzierżawili wieś w okolicy Krzcięcic i Sędziszowa świadczy fakt, że istnieją zindeksowne metryki Radwanów (nobiles) z tego okresu w tylko w Krzęcicach i Sędziszowie a w kościele Trójcy Świętej w Jędrzejowie tylko Radwańskich stanu chłopskiego. Posiadanie przez Radwanów folwarku w okolicach Sędziszowa, pośrednio potwierdzają akty chrztu Radwańskich stanu chłopskiego (agricola) w parafii w Chęcinach .
Najprawdopodobniej Radwanowie " sędziszowscy" związani byli z opactwem w Jędrzejowie i z jędrzejowskimi kuźnicami. W połowie XVI w. opaci wydzielili z majątku klasztornego dobra podjędrzejowskie w osobny majątek zwany "starostwem" w okolicach Skowronna-Koperni, gdzie funkcjonowały kuźnice przetwarzające rudy darniowe oraz produkujące gotowe wyroby z żelaza i stali. Produkcja ta w XVI i XVII wieku była popierana przez królów polskich i sejm, jako że Polska wówczas prowadziła wiele wojen. W archiopactwie cystersów w Jędrzejowie jest dokument sprzed 800 lat, który wymienia dwie parafialne wioski z Krzcięcic, ofiarowane cystersom przez miejscową parafię: jedną anonimową drugą o nazwie Słaboszowice, po dziś dzień należącą do parafii.
Z Sędziszowem związani byli też Borkowie h. Wąż vel Wężyk i Lanckorońscy z Wodzisławia h. Zadora . Mikołaj Borek był właścicielem pobliskiej Piołunówki i właścicielem działów na Trzcieńcu, Sieńsku i również właścicielem Boleszyc i Ołpic a Jan i Jakub Wężykowie byli w 1581 właścicielami Sędziszowa. Po nich właścicielami Sędziszowa byli Lanckorońscy. W Sędziszowie jest kaplica Borków, z której to kaplicy pochodzi cudowny obraz Matki Boskiej pobłogosławiony w Rzymie przez Papieża Urbana VIII w latach 1625-1644 za plebana Lanckorońskiego. Mikołaj Borek poślubił Zofię z Bolmina i był właścicielem Kuźnicy Borkowskiej w Cissowie Daleszycach, gdzie urodził się Antoni Sebastian Radwan, syn Jana Radwana, urodzonego w 1719 w parafii Stopnica a ożenionego z Marianną Brzeską z Bolmina k. Chęcin.
Istnieje podanie, że kościół w Sędziszowie budował Brandys h. Radwan.
Uwaga: Wojciechowice, Deszno, Promieńczyk i Zielonki k/ Wodzisławia były własnością Lanckorońskich z ziemi wadowickiej (korytarz radwanicki).
akt. maj 2019
Maria Wiktoria Radwan
Geneteka, Wiśniewski J., Historyczny opis kościołów, miast, zabytków i pamiątek w jędrzejowskiem, Wikipedia, Dariusz Kalina: "Wrota Świętokrzyskie"
AGAD 1/399/0/-/229 Radwanowie herbu Radwan i Stanisław Bar. 1713, 1754, 1808, 1842
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1630
Archiwum Rodziny Radwanów