1939 Tułaczka wojenna Mieczysława Radwana - kalendarz wydarzeń wrzesień i październik 1939
Przebieg tułaczki wrześniowej Mieczysława Radwana spisany przez niego a obejmujący okres od 1. września 1939 do 3. listopada 1939
Mieczysław Radwan
Archiwum Rodziny Radwanów
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1939-09-01
Archiwum Rodziny Radwanów
Amerykański historyk hutnictwa żelaza o hutnictwie na słowiańszczyźnie. M. Radwan 1963
M. Radwan : Amerykański historyk hutnictwa żelaza o hutnictwie na słowiańszczyźnie. Kwartalnik_Historii_Nauki_i_Techniki-r 1963-t8-n4-s584-585
1963
Antoni Paweł Radwan ( Paweł Antoni Radwan ) zawiadowca hut żelaznych, brat dziadka Mieczysława Radwana
Biogram Antoniego Pawła (Pawła Antoniego) Radwana zawiadowcy wielkich pieców i fabryk żelaznych w Cieklińsku i Michałowie i jego żony Ludwiki Agaty Chronowskiej
Paweł Antoni Radwan ( Antoni Paweł Radwan ) zawiadowca wielkich pieców i fabryk żelaznych w Cieklińsku i Michałowie, młodszy brat Józefa ( Józef Jakub Radwan ), dziadka Mieczysława Radwana. Syn Antoniego Sebastiana Radwana i Julianny z Gawlińskich, urodzony w 1817 w Dworze Radoszyckim Jacka Małachowskiego, gdzie ojciec Antoni pełnił funkcję pisarza prowentowego Dóbr Radoszyckich. Stosowne wykształcenie zdobył najpewniej w „Frajbergu” gdzie wg „ Świadectwa Pawła Bolesława Podczaszyńskiego o stanie techniki hutnictwa i górnictwa żelaznego w Zagłębiu Staropolskim z r. 1842,” oprócz Paryża, należało zdobywać hutniczą wiedzę.
Ojciec Antoniego Pawła, Antoni Sebastian Radwan zmarł w roku 1831 dnia 20 lutego wg. odpisu aktu zgonu w Guberni sandomierskiej z Zygmuntowa. Zmarł w Skórkowicach koło Zygmuntowa i Aleksandrowa a był "we wsi Zygmuntów zamieszkały". Osierocił wtedy trzech synów: Józefa lat 16, Pawła Antoniego lat14 i dziesięcioletniego Wojciecha. Prawdopodobnie zaopiekowała się nimi rodzina żony Julianny Gawińskiej związana z zakładami żelaznymi i dlatego Józef i Paweł zostali zawiadowcami wielkich pieców. W pierwszych latach swojej działalności Józef był notowany w Aleksandrowie oraz w Krasnym, a Paweł koło Mniowa i Krasnego w Cieklińsku i Miedzierzy.
W 1840 roku notowany jest ślub Antoniego Pawła Radwana (Paweł Antoni Radwan h. wł. (ID: le.3013.1.2) zawiadowcy huty żelaznej w Cieklińsku i Miedzierza - Kawęczyn ( pow. Mniów), syna Antoniego i Julianny z Gawlińskich, z wielmożną Ludwiką Agatą Chronowską (1821) h. Gryf, córką Macieja i Anastazji Zubrzyckiej, w dworze Ruda (Maleniecka) w parafii Lipskiej zamieszkałą pod opieką familii Bocheńskich.
W 1841 w Cieklińsku urodziła się Salomea Antonina Radwan, córka Pawła Antoniego Ludwiki Agaty Chronowskiej a w 1846 w Michałowie (Starachowice- Wierzbnik) syn Teofil Ludwik Radwan ( Ludwik Teofil - późniejszy generał carskiej artylerii). Antoni Paweł był wtedy notowany jako asystent Zakładu Michałów. Wg. Juliana Radwana mieli jeszcze dwóch synów : Stanisława urodzonego w 1842 roku w Radoszycach Sielpi i Henryka Wiktora urodzonego w 1843 w Warszawie, gdzie Antoni Paweł był notowany jako Urzędnik Górniczy.
Salomea Antonina Radwan poślubiła w Sokolinie Leona Sokołowskiego, syna Hryzostoma i Matyldy Grodzickiej w 1868 roku.
Cieklińsko, niedaleko Jacentowa, w wieku XIX opisano jako wieś z folwarkiem tej nazwy w powiecie koneckim, gminie Ruda Maleniecka, parafii Lipa. We wsi istniał wielki piec a w roku 1845 r. powstała tu pudlingarnia. Lustracja z roku 1827 – wykazała w Cieklińsku 21 domów 172 mieszkańców, w roku 1880 wieś liczyła 22 domy i 311 mieszkańców, 406 mórg ziemi dworskiej i 90 mórg włościańskiej.
W Kawęczynie-Miedzierzy był wielki piec oraz kopalnie rudy pod Miedzierzą i Grębienicami.
W Michałowie znajdowały się fryszerki i szlifiernie do broni palnej i siecznej. W 1836 r. zakłady przerobiono na pudlingarnię.
Andrzej Fajkosz w książce "Kartki z historii ziemi koneckiej" pisze: ” w Kawęczynie już w 1664 roku czynna była kuźnica wodna, a 115 lat później wybudował wielki piec Wojciech Kluszewski, ostatni żupnik krakowski. W latach 1838-39 w jego miejsce wzniesiony został nowy, według planów inżyniera Jacka Lipskiego, absolwenta Akademicznej Szkoły Górniczej w Kielcach, projektanta m.in. walcowni w Białogonie i Starachowicach. Energii do urządzeń wielkiego pieca dostarczała za pośrednictwem koła wodnego rzeka Czarna Taraska. W pobliżu znajdowały się również kopalnie rudy żelaza, do przetapiania której używano węgla drzewnego z okolicznych lasów. „
W dobrach Malenieckich i Rudzie Malenieckiej , z którego to dworu pochodziła żona Pawła Antoniego Radwana- Ludwika Agata Chronowska, notowane były :
w Maleńcu — 4 fryszerki, fryzownia, topornia, walcownia blachy i gwoździarnia.
w Cieklińsku — wielki piec i pudlingarnia.
w Kawęczynie-Miedzierzy wielki piec oraz kopalnie rudy pod Miedzierzą i Grębienicami
W 1844 roku w zakładach Bocheńskiego, ówczesnego właściciela dóbr malenieckich, pracowało 150 robotników, a wartość produkcji wyniosła 93 200 rubli. Do końca lat czterdziestych XIX wieku były to najnowocześniejsze prywatne zakłady górniczo-hutnicze w Królestwie Polskim. W połowie XIX wieku Tadeusz Bocheński był jednym z najbogatszych ziemian w ówczesnej guberni radomskiej. Jego rozległy majątek szacowano na 363 000 rubli.
Zachowane do dziś pozostałości walcowni i pudlingarni w Michałowie (Starachowice-Wierzbnik) należały do realizowanej przez Stanisława Staszica (Generalnego Dyrektora Przemysłu i Kunsztów w Królestwie Kongresowym) w latach 30. XIX wieku koncepcji "ciągłego zakładu fabryk żelaznych na rzece Kamiennej"
W latach 1836-1841 wybudowane zostały w Michałowie: pudlingarnia i walcownia, obsługujący je układ wodny oraz osiedle przyfabryczne. Zapora ziemna długości 350 m, zabezpieczona kamiennym falochronem, pietrzyła wodę w najwiekszej zlewni rzeki Kamiennej-zalewie. Długość zalewu wynosiła przeszło 3000 m. a powierzchnia - 122 ha.
Zakłady w Michałowie zostały dokładnie opisane przez Podczaszyńskiego.
Należy też zauważyć, że Michałów , Starachowice, to niedalekie sąsiedztwo folwarków Jawora Opatowskiego i Wawrzeńczyc- byłej własności Aleksandra Radwana, dziadka Pawła Antoniego (Antoniego Pawła)
W 1877 roku Bronisław Radwan mieszkając w Klimkiewiczowie po powrocie z Rosji, zaprojektował Wielki Piec dla Starachowic... Pewnie dla stryja Pawła Antoniego? ( pełny projekt pieca przy Biogramie Bronisława Radwana)
W Metrykach Paweł Antoni jest notowany jako Antoni Paweł. ale podpisywał się jak Paweł i tak został przez Rodzinę zapamiętany
RADWAN h. RadwanPaweł Antoni (2im) i Józef Jakub (2im) (s-owie Antoniego i Julianny Gawlińskiej) leg. 1847.Ad Paweł Antoni (2im) * 12 I 1817 ∞ Ludwika Agata (2im) Chronowska. Ich syn Teofil Ludwik (2im) * 3 III 1846. Zapisani do Ks. Gen. p. 15 i Ks. Szl. Gub. Rad. oddz. Sand. p. 48, 66.AGAD, OZWDRzS, syg. 7 s. 123; APK, DSGR, syg. 88 s. 84–85 p. 388, s. 236–237 p. 983, s. 416–417 p. 450Ad Józef Jakub (2im) * 5 VII 1815 ∞ Julia z Paulerów [Panterów?]. Ich s-owie: 1. Julian Antoni (2im) * 14 IV 1836; 2. Stanisław Władysław (2im) * 23 IV 1840; 3. Jan Ludwik (2im) * 24 VI 1842; 4. Bronisław Antoni (2im) * 15 II 1847; 5. Józef Benedykt (2im) * 21 III 1849; 6. Andrzej Wincenty (2im) * 28 XI 1856. Zapisani do Ks. Gen. p. 17 i Ks. Szl. Gub. Rad. oddz. Sand. p. 49.AGAD, OZWDRzS, syg. 7 s. 123; APK, DSGR, syg. 88 s. 426–427 p. 481356RADOMSKI
Od Jana, dz. wś Żerniki w r. 1692 – praprawnuk Franciszek Maksymilian Augustyn (3im) * 1 IV 1831 (s. Józefa i Marianny Zawadzkiej) leg. 1855. Zapisany do Ks. Szl. Gub. Rad. oddz. Kiel. p. 68.AGAD, OZWDRzS, syg. 19 s. 96; APK, DSGR, syg. 88 s. 214–215 p. 800
Radio Kielce o familii Bocheńskich: Tadeusz Bocheński był autentyczną postacią związaną z Maleńcem, nie miał córki, a dwóch synów: Franciszka i Józefa. W najnowszym odcinku słuchowiska „Krew i żelazo” Jacek Lipski poznaje samego właściciela fabryki, diabolicznego Tadeusza Bocheńskiego.
Jak informuje Polski Słownik Biograficzny Tadeusz Bocheński urodził się 8 listopada 1790 roku, a zmarł 1849. W latach 40. XIX wieku wysunął się na czoło najbogatszych ziemian w ówczesnej guberni radomskiej. Jego rozległy majątek szacowano na 363 tys. rubli. W 1824 roku z pomocą swego szwagra Józefa Lubowidzkiego – wiceprezesa Banku Polskiego, zakupił od Niemca – księcia Karola Hessen–Darmstadt dobra Maleniec. Przy pomocy kredytów wspomnianego banku rozbudował i unowocześnił swoje zakłady.
Wybudował dwa nowe wielkie piece w Miedzierzy i w Cieklińsku. Wzniósł pudlingarnię i walcownię w Rudzie Malenieckiej. W działającym już Maleńcu pracowały: walcownia blachy, topornia, fryzownia i 4 fryszerki, z których dwie unowocześnił. W 1840 roku dzięki nowym piecom wyprodukowano 40 000 cetnarów surówki. W 1844 roku zwolnił włościan w swoich dobrach z pańszczyzny i zadbał o opiekę lekarską swoich pracowników zatrudniając lekarza, któremu przydzielił mieszkanie służbowe w Cieklińsku. Założył też Bibliotekę Bocheńskich w Rudzie Malenieckiej.
W 1844 roku w zakładach Bocheńskiego pracowało 150 robotników, a wartość produkcji wyniosła 93 200 rubli. Do końca lat czterdziestych XIX wieku były to najnowocześniejsze prywatne zakłady górniczo-hutnicze w Królestwie Polskim. Po śmierci Tadeusza Bocheńskiego w 1849 roku dobra przeszły w posiadanie jego synów.
Grób Tadeusza Bocheńskiego znajduje się na cmentarzu w Lipie, w gminie Ruda Maleniecka.
Maria Wiktoria Radwan, Małgorzata Stępień
Geneteka, Minakowski, M. Radwan, Świadectwo Pawła Bolesława Podczaszyńskiego o stanie techniki hutnictwa i górnic-twa żelaznego w Zagłębiu Staropolskim z r. 1842, „Studia z dziejów górnictwa i hutnictwa” 1957, t. 1,red. J. Pazdur, Wrocław, s. 405, 406.
„Krew i żelazo”, odc.43: Bocheński
Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861 / opracowała Elżbieta Sęczys ; Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych.- Warszawa : Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, 2018, materiały otrzymane od dr Małgorzaty Stępień.
Dr. Małgorzata Stępień . Szlachcianki Chronowskie h. Gryf w mojej rodzinie. Artykuł o rodzinie i siostrach Chronowskich „QUARENDA” nr 8, Warszawa 2022, Biuletyn Warszawskiego Towarzystwa Genealogicznego WTG.
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1817
1817
Die Eisenverhüttung in der „Germania Magna” zur römischen Kaiserzeit.Radomir P I e in e r- recenzja M.Radwan 1965
Radomir P I e in e r , Die Eisenverhüttung in der „Germania Magna” zur römischen Kaiserzeit. Walter de Gruyter und Co, Berlin 1965, ss. II + 86, ilustr. 19,
mapa. recenzja M.Radwan
Kwartalnik_Historii_Nauki_i_Techniki 10/4, 608-610 1965
1964
Dolina rzeki Kamiennej w programie Staszica i Drucko- Lubeckiego - Mieczysław w Radwan, "Ziemia" Ilustrowany Miesięcznik Krajoznawczy. 1932 R.17 nr7
Ziemia. Ilustrowany Miesięcznik Krajoznawczy. 1932 R.17 nr7
www.wbc.poznan.pl/dlibra/plain-content?id=122355
193 Dolina rzeki Kamiennej w programie Staszica i Drucko- Lubeckiego - Miecz'lslaw Radwan
Mieczysław Radwan
Ziemia. Ilustrowany Miesięcznik Krajoznawczy. 1932 R.17 nr7
1932
003
Dymarki świętokrzyskie. Fakty i mity w sprawie odkrycia starożytnego hutnictwa świętokrzyskiego, badań oraz próbnych wytopów w dymarkach świętokrzyskich przez M. Radwan, K. Bielenin, W. Różański.
Zespół Techniki Hutniczej i Odlewniczej.
Fakty i mity w sprawie odkrycia starożytnego hutnictwa świętokrzyskiego, badań starożytnego hutnictwa świętokrzyskiego oraz próbnych wytopów w dymarkach świętokrzyskich i roli Mieczysława Radwana i Wacława Różańskiego, profesorów AGH, metalurgów oraz prof. Kazimierza Bielenina, archeologa.
List Otwarty do prof. Szymona Orzechowskiego z dyskusją. List do Rektorów AGH. List do wykładowców i uczestników Sesji popularnonaukowej z cyklu "Wielkie Postacie Ziemi Ostrowieckiej" pt. "Radwanowie w dziejach Ostrowca" 18 maja 2019 roku.
Po przeprowadzeniu kwerendy w aktach Zakładu Historii Nauki i Techniki w lipcu 2020 ustalono, że Zespół Historii Polskiej Techniki Hutniczej i Odlewniczej Polskiej Akademii Nauk nie miał formalnie zorganizowanej grupy pracowniczej, lecz działający pod kierownictwem Mieczysława Radwana przewodniczącego, badawczy „aktyw Zespołu” (tak określał to M. Radwan w swych sprawozdaniach). W skład powołanej przez M. Radwana aktywnej grupy badaczy, wchodzili w latach 1954 - 1968:
Mieczysław Radwan - metalurg, doc. AGH, kierownik Katedry Maszyn Hutniczych, od 1957 kierownik Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych, przewodniczący Zespołu,
Jerzy Piaskowski - metalurg, mgr nauk technicznych, historyk metalurgii, odlewnictwa i hutnictwa,
Kazimierz Bielenin - archeolog, magister historii sztuki, Muzeum Archeologiczne - umowa od października 1955 r. Od 1963 roku doktor nauk humanistycznych,
Stanisław Holewiński – metalurg AGH, docent (1954–1957), profesor nadzwyczajny (1957–1960),
Wacław Różański - metalurg AGH, adiunkt, docent od1958, od 1965 roku profesor,
Stanisław Miczulski - pierwszy etatowy pracownik Zespołu, historyk Pracownik PAN- w Krakowie,
Maria Wiktoria Radwan
Archiwum Rodziny Radwanów
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1955
Dymarki Świętokrzyskie. Fotografie. Mieczysław Radwan - starożytne hutnictwo świętokrzyskie.
W świetle dostępnych materiałów źródłowych zachowanych w Archiwum PAN PAU i w prywatnej korespondencji Mieczysława Radwana do Edmunda Massalskiego wynika, że: w czerwcu 1954 roku na posiedzeniu Komitetu Historii Nauki PAN, Mieczysław Radwan przedstawił program odtworzenia historii polskiej techniki hutniczej i odlewniczej, skutkiem czego w lipcu 1954 roku, został mianowany przewodniczącym Zespołu Roboczego Historii Hutnictwa przy Komitecie Historii Nauki PAN, w Zakładzie Historii Nauki PAN - Instytutu Historii Materialnej, obecnie Instytutu Historii Nauki. Następnie Zespól ten przyjął nazwę: Zespół Historii Polskiej Techniki Hutniczej i Odlewniczej Zakładu Historii Nauki i Techniki PAN. Przewodniczącym tego Zespołu pozostawał Mieczysław Radwan do końca życia i był jedynym kierownikiem jedynego Zespołu badającego starożytne hutnictwo w świętokrzyskim. Kazimierz Bielenin był tylko jednym z trzech archeologów biorących udział w badaniach starożytnego hutnictwa prowadzonych przez doc. Mieczysława Radwana z AGH w latach 1955-1968. Do tych badań K. Bielenin był oddelegowany przez Muzeum Archeologiczne w Krakowie, tak jak panowie Janusz Kuczyński i Zygmunt Pyzik z Muzeum Świętokrzyskiego w Kielcach.
Dymarki świętokrzyskie. Idea "Dymarek Świętokrzyskich" jako imprezy upowszechniającej wiedzę o starożytnym hutnictwie świętokrzyskim zrodziła się przy okazji badań doświadczalnych prowadzonych przez Mieczysława Radwana w Nowej Słupi w latach 60. ubiegłego wieku. Eksperymentalne wytopy w odtworzonych piecach dymarskich zapoczątkowane już w 1957 r. przez M. Radwana, prowadzono w warunkach laboratoryjnych na Akademii Górniczo-Hutniczej (AGH) w Krakowie, a później na terenie Fabryki Samochodów Ciężarowych „Star” w Starachowicach. WNowej Słupi wytopy terenowe przeprowadzane były przy Muzeum Starożytnego Hutnictwa Świętokrzyskiego od 1962 roku. Ostatni eksperyment w tej serii doświadczalnej odbył się w 1967 roku w dniu 15. września przed pierwszym pokazowym wytopem. Pierwszy zaś pokazowy wytop w obecności widzów, który zapoczątkował imprezę plenerową „Dymarki Świętokrzyskie” (Radwan 1968), odbył się z inicjatywy Zarządu Okręgu PTTK w Kielcach, po uzgodnieniu warunków pokazu i prezentacji dorobku Zespołu Historii Polskiej Techniki Hutniczej i Odlewniczej PAN, pod kierunkiem Mieczysława Radwana w dniu 16 września 1967 roku. Nieuprawnione więc jest przypisywanie innych inicjatorów tej imprezy.
O istnieniu śladów starożytnego hutnictwa w okolicach Nowej Słupi Mieczysław Radwan wiedział na pewno nie tylko w okresie pracy w Zakładach Ostrowieckich w latach 1920-1937 ale nawet wcześniej. Nowa Słupia bowiem była kościołem parafialnym Radwanów - właścicieli Cząstkowa i Sosnówki oraz Reklewskich i Sosnowskich, , właścicieli Skoszyna, rodziny matki i dziadków Mieczysława. Na cmentarzu w Nowej Słupi zostali pochowani: w 1738 roku Barbara z Reklewskich Radwanowa pra...babka Mieczysława i w 1832 roku jej bratanek Józef Reklewski- prapradziadek macierzysty Mieczysława, właściciel dóbr Skoszyn. Tu pochowani są również dwaj synowie Sebastiana Radwana, stryjecznego pradziadka Mieczysława, bracia notowanych powstańców listopadowych, Józefa i Stanisława Radwanów. Naturą wyorywanych przez chłopów puców, nazywanych przez nich "ceberkami" lub "cebrzykami", był więc Mieczysław Radwan zainteresowany od dziecka.
Jako metalurg i inżynier, widział Mieczysław Radwan też puce starego żużla zwożone przez okolicznych chłopów do Zakładów Ostrowieckich. Temat ten zaczął więc opracowywać jeszcze w latach 20., przed wojną , wykorzystując do tego również zdjęcia z "aeroplanu", robione wspólnie z bratem Wacławem. Już wtedy dyskutował na ten temat podczas wielu wędrówek po ziemi świętokrzyskiej, z zaprzyjaźnionym prof. Janem Samsonowiczem i archeologiem Stefanem Krukowskim. Niestety opracowania te w dużej części zostały spalone przez Niemców. Fakty te potwierdzają liczne opracowania działalności Mieczysława Radwana oraz jego publikacje z 1932 i 1937( Patrz : M.Radwan Działalność naukowa, publikacje a szczególnie : Pierwotne hutnictwo żelazne na północnem zboczu Łysogór. Mieczysław Radwan " Ziemia " 2/3 1936).
Agata Migdalska, Kamil Niemczak : Starożytne górnictwo i hutnictwo świętokrzyskie piszą: "W latach 30-tych temat żużli świętokrzyskich rozwinięty zostaje przez metalurga M. Radwana, który jako pierwszy stworzy ich typologię 5. Podzielił je na: pierwotne –występujące na zboczach i szczytach gór; dymarskie –znajdowane nad strumieniami i będące pozostałością po średniowiecznych zakładach metalurgicznych; oraz nowożytne – pozostałości hutnictwa wielkopiecowego. Podał on także wyniki pierwszych analiz chemicznych żużli i stwierdził, że średnia zawartość żelaza w żużlach „pierwotnych” wynosi ok. 50%. Jako pierwszy wysnuł on także przypuszczenie, że surowcem używanym do wytopu żelaza był hematyt z Rudek pod Górą Chełmową. Radwan nie precyzuje z jakiego okresu pochodzą żużle „pierwotne”, pisze jedynie że przemysł metalurgiczny musiał istnieć na tych ziemiach jeszcze w czasach przedpiastowskich."
W biogramie Mieczysława Radwana autorstwa Andrzeja Rembalskiego znajdujemy :
Mieczysław Radwan " W latach trzydziestych zainteresował się również pozostałościami licznych żużli na polach w północno-wschodniej części Gór Świętokrzyskich. Już wówczas wysunął koncepcję istnienia przed wiekami na tych terenach ośrodka przemysłowego o niespotykanych dotychczas rozmiarach oraz opracował pierwszą klasyfikację żużli. Zasugerował, że punktem wyjściowym pierwszych procesów metalurgicznych był hematyt z Rudek pod Chełmową Górą."
Mieczysław Radwan ( „Ziemia” 1936 ) pisze m. innymi o żużlu pierwotnym czyli dymarskim : ” żużel pierwotny ...obszar występowania tych żużli daje się zamknąć w granicach od północy przez pola wsi Bronkowice, Pawłów, Chocimów, podchodzi pod Ostrowiec....obejmuje pola wsi Truskolasy, dosięga linii Łysogór a więc przez pola wsi Witosławic, Skoszyna, Jeleniowa, wdziera się na Łysicę i obejmuje pola wsi Huty Szklanej, występuje obficie dookoła Chełmowej Góry, Chybic, poprzez Mirocice, Dembno, spotyka się na polach Wilkowa a stąd na północ poprzez Psary i Sieradowice zamyka granicę. ...”
Wybór Nowej Słupi na Muzeum Starożytnego Hutnictwa był więc Mieczysławowi Radwanowi szczególnie miły.
W czerwcu 1954 roku na posiedzeniu Komitetu Historii Nauki PAN, Mieczysław Radwan przedstawił program odtworzenia historii polskiej techniki hutniczej i odlewniczej, skutkiem czego w lipcu 1954 roku, został mianowany przewodniczącym Zespołu Roboczego Historii Hutnictwa przy Komitecie Historii Nauki PAN, w Zakładzie Historii Nauki PAN Instytutu Historii Materialnej ( obecnie Instytutu Historii Nauki).
Następnie w roku 1956 Zespól ten przyjął nazwę: Zespół Historii Polskiej Techniki Hutniczej i Odlewniczej Zakładu Historii Nauki i Techniki PAN. Przewodniczącym tego Zespołu pozostawał Mieczysław Radwan do końca życia.
M. Radwan zainicjował wtedy badania nad starożytnym hutnictwem jako kontynuację badań prowadzonych przez siebie przed 1939rokiem. (M. Radwan: Życiorys własny 1957, Uzupełnienie życiorysu 1960: Archiwum Mieczysława Radwana ..., Polski Słownik Biograficzny, Konferencje Sprawozdawcze Zespołu Historii Techniki Hutniczej i Odlewniczej opublikowane w Kwartalniku Historii Nauki i Techniki w latach1956-68).
W lutym? 1955 roku Mieczysław Radwan zgłosił do Komisji Archeologii i do Muzeum Archeologii w Krakowie informację „o występowaniu na Kielecczyźnie licznych śladów starożytnego hutnictwa w postaci żużla żelaznego” . To czyni go faktycznie formalnym odkrywcą świętokrzyskiego starożytnego hutnictwa, choć znanego i opisywanego wcześniej. Dało to możliwość Radwanowi zorganizowania interdyscyplinarnej grupy badawczej. M. Radwan zainicjował wtedy powojenne badania nad starożytnym hutnictwem jako kontynuację badań prowadzonych przez siebie przed 1939 rokiem (M. Radwan: Życiorys własny 1957, Uzupełnienie życiorysu 1960: Archiwum Mieczysława Radwana www.radwan.org.pl.). Do Zespołu badawczego Mieczysław Radwan zaprosił przede wszystkim swojego przyjaciela Stefana Krukowskiego, archeologa doświadczonego w badaniach terenu świętokrzyskiego http://www.radwan.org.pl/items/show/405. Niestety ówczesne władze bezpieczeństwa nie wyraziły zgody na udział Krukowskiego w badaniach terenowych. W zamian został zaproponowany pracownik Muzeum Archeologicznego Kazimierz Bielenin, który dołączył do Zespołu w październiku 1955 roku. Patrz: M. Radwan: Badania terenowe nad zabytkami hutnictwa żelaznego w Zagłębiu Staropolskim. Kwartalnik Historii Nauki i Techniki r1956 t1-n2- s452-463.
W 1955 roku w lipcu, M. Radwan kieruje pierwszą wyprawą interdyscyplinarną do badań starożytnego hutnictwa. Tak o niej pisze:
„W czasie od 1 do 24 lipca 1955 r. przeprowadzono na zlecenie Komitetu Historii Nauki PAN badanie terenowe zabytków dawnego hutnictwa żelaznego we wschodniej części Zagłębia Staropolskiego. W badaniach wzięli udział: M. Radwan, profesor Akademii Górniczo-Hutniczej jako kierownik wyprawy; B. Zientara, historyk; K. Bielenin, z Muzeum Archeologicznego w Krakowie; E. Massalski, dyrektor Muzeum Świętokrzyskiego w Kielcach, Z. Affanasowicz, adiunkt Politechniki Śląskiej, oraz częściowo J.Fudalej, przedstawiciel PTTK w Ostrowcu Świętokrzyskim. Zadaniem wyprawy było ustalenie — przez wywiad w terenie — występowania śladów i pozostałości procesów technologicznych hutnictwa żelaznego oraz ewentualnie metali nieżelaznych we wschodniej części Zagłębia Staro-polskiego, a także wyjaśnienie warunków lokalizacji dawnego przemysłu oraz pobranie próbek pozostałości metalurgicznych dla późniejszych badań laboratoryjnych”
A co do budowy Muzeum w Nowej Słupi, a właściwie rozbudowy istniejącego ośrodka, to był pomysł autorski M. Radwana:
http://radwan.org.pl/items/show/463 M. Radwan do E. Massalski list w sprawie ośrodka badań terowych starożytnego ośrodka świętokrzyskiego hutnictwa z dnia 21 i 22. 03. 1961. Projekt M. Radwana przesłany do J. Pazdura. M. Radwan w liście z dn. 22. 03. określa rolę J. Kuczyńskiego i K. Bielenina w projekcie.
Należy pamiętać, że zgodnie z prawem autorskim, wszystkie prace prowadzone w ramach działalności członków Aktywu Zespołu Historii Polskiej Techniki Hutniczej i Odlewniczej i innych współpracowników Zespołu, a zgłoszone i opublikowane w rocznych sprawozdaniach Zespołu, były pracami prowadzonymi przez Zespół Historii Polskiej Techniki Hutniczej i Odlewniczej, pod kierownictwem Mieczysława Radwana ( patrz: Zespół Historii Polskiej Techniki Hutniczej i Odlewniczej Polskiej Akademii Nauk 1954-1968. Mieczysław Radwan http://radwan.org.pl/items/show/483 ).
Maria Wiktoria Radwan
Archiwum Nauki PAN i PAU, opublikowane sprawozdania Zespołu Historii Polskiej Techniki Hutniczej i Odlewniczej,
Archiwum Rodziny Radwanów,
Mieczysław Radwan: Pierwotne hutnictwo żelazne na północnem zboczu Łysogór. " Ziemia " 2/3 1936,
M. Radwan: Badania terenowe nad zabytkami hutnictwa żelaznego w Zagłębiu Staropolskim. Kwartalnik Historii Nauki i Techniki r1956 t1-n2- s452-463.
Dymarki świętokrzyskie. CHRONOLOGIA BADAŃ STAROŻYTNEGO ŚWIĘTOKRZYSKIEGO ZAGŁĘBIA HUTNICZEGO
według publikacji i danych źródłowych od początku XIX do lat 70. XX w. Archiwum Mieczysława Radwana i Rodziny Radwanów.
Andrzej Rembalski: Historia Oddziału PTK – PTTK w Ostrowcu Świętokrzyskim,
Agata Migdalska, Kamil Niemczak : Starożytne górnictwo i hutnictwo świętokrzyskie - naczterykola.pl"
Archiwum Państwowe w Kielcach: Teczka E.Massalskiego- listy M.Radwana
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1932
Archiwum Rodziny Radwanów
011
Dymarki Świętokrzyskie. Istota procesów metalurgicznych a poglądy niektórych archeologów. Mieczysław Radwan 1958
Istota procesów metalurgicznych a poglądy niektórych archeologów, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej“VI, 1958, s. 414— 428, ilustracje.Mieczysław Radwan 1958
Mieczysław Radwan
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1958
Dymarki Świętokrzyskie. Sprawozdanie Zespołu Historii Polskiej Techniki Hutniczej i Odlewniczej Polskiej Akademii Nauk . Za okres 1954- II 1962. Sprawozdanie Mieczysława Radwana za okres 1954 - 1962. Niepublikowane
Zespół Techniki Hutniczej i Odlewniczej. Sprawozdanie Mieczysława Radwana z 1962 roku. Sprawozdanie kierownika Zespołu za okres 1954 do 1962
Sprawozdanie Kierownika Zespołu Historii Polskiej Techniki Hutniczej i Odlewniczej Polskiej Akademii Nauk Sprawozdanie Mieczysława Radwana z prac Zespołu za okres 1954-1962, 1962. Niepublikowane
Mieczysław Radwan
A PAN PAU
1962
E. Massalski do M. Radwana w sprawie kosztorysów PAN i informuje, że do Ostrowca na otwarcie Muzeum nie został zaproszony. 1966
E. Massalski do M. Radwana w sprawie kosztorysów PAN i informuje, że do Ostrowca na otwarcie Muzeum nie został zaproszony. 1966
E. Masslski
AN PAN PAU
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
1966