Tytuł
Wiktor Schneider de Heldenburg ( Wiktor Heldenburg ) ojciec Zofii Radwanowej, synowej Mieczysława Radwana
Temat
Wiktor Schneider de Heldenburg oficer c.k. armii i major WP
Opis
Wiktor Schneider de Heldenburg oficer c.k. armii i major WP był synem Wincentego Schneider de Heldenburga i Rozalii Magzier primo voto Swerhun. Urodził się 20. 06. 1880 w Słobodzie Złotej k. Kozowej i Brzeżan a zmarł 10.6.1941 w Oświęcimiu Auschwitz-Birkenau. Z żoną Eugenią z Tabęckich miał dzieci: Zygmuntę Ludwikę (1911-), Zofię Krystynę (1917-1991 po mężu Radwan) i Zbigniewa Wiktora Ryszarda (trojga imion 1922-).
Ojciec Wiktora, Wincenty ur. ok. 1850 roku syn Ignaza i Wiktorii Kozickiej, był powstańcem styczniowym zapewne za sprawą i przykładem Waleriana Podleskiego, którego żoną była krewna jego matki ( Wiktoria Kozicka była krewną Wandy Dunin Kozickiej, żony Waleriana Podleskiego, którego kuzyna żona, Felicja z Suchodolskich Podleska, matkowała osieroconemu wnukowi Wiktorii a synowi Wincentego-Wiktorowi).
Wincenty Heldenburg prawdopodobnie prawnik (w Kozowie sąd powiatowy), poślubił wdowę Rozalię z Magzierów, mieszkankę Słobody Złotej (przysiółku Kozowej) ur. ok. 1855 (gr.cath. prawd. córka Onufrego i Anastazji). Wiktor i Rozalia zmarli wskutek choroby zakaźnej ok. 1881.
Wcześnie osierocony Wiktor, wychowywany był przez stryja Józefa Schneider de Heldenburga, radcę dworu wiedeńskiego i prawnika oraz Felicję z Suchodolskich Podleską, jego ciotkę i opiekunkę pochodzącą z rodziny jego babki Wiktorii Kozickiej ( w książce adresowej Lwowa z tego okresu zamieszczony jest adres na nazwisko jej męża, Dr. Edwarda Podleskiego, radcy Dworu i prokuratora Skarbu we Lwowie i posła do rady państwa : Lwów ul Sykstuska 54). Felicja Podleska i stryj Józef Schneider de Heldenburg, jak również i drugi stryj Wiktora, Karol byli notowani w wielu społecznych i kulturalnych przedsięwzięciach we Lwowie i na terenie Galicji a stryj Maximilian, prawnik z Monasterzysk po Ignazu SvH, był notowany też jako kurator w sądzie w Kozowej.
Wiktor uczęszczał do gimnazjum św. Anny w Brzeżanach, razem z późniejszym szwagrem Ludwikiem Tabęckim i Edwardem Rydzem, późniejszym generałem i naczelnikiem sił zbrojnych II RP. Po ukończeniu gimnazjum i zdanej maturze, Wiktor Heldenburg ukończył kurs ubezpieczenia społecznego na Akademii Handlowej oraz studiował prawo i filozofię na C.K. Uniwersytecie imienia Cesarza Franciszka I we Lwowie, gdzie miała dom Felicja z Suchodolskich Podleska.
Po odbyciu szkolenia i praktyk w wojsku austriackim i ukończeniu jednorocznej szkoły ochotniczej przy prowianturze w Wiedniu, Wiktor w stopniu p. porucznika kwatermistrza - intendenta, dostał przydział do 55. pułku w I batalionie piechoty w Brzeżanach w 1904 r. (kandydaci na urzędników wojskowych tacy jak intendenci , aptekarze, weterynarze itp. byli werbowani wśród absolwentów wyższych uczelni odpowiednich specjalności i po otrzymaniu przygotowania wojskowego kierowani do odpowiednich organizacji wojskowych).
Poślubił Eugenię Tabęcką h. Dąbrowa, siostrę swojego przyjaciela Ludwika Tabęckiego i córkę Antoniego, dzierżawcy dóbr Felicji Podlewskiej w Czernielowie Mazowieckim. Ślub zawarto prawdopodobnie w Brzeżanach lub Lwowie ( Nastasowie?), parafii Eugenii, około roku 1910.
Jako oficer wojsk austriackich w służbie kwatermistrz-owskiej na froncie karpackim, Wiktor ze swoim batalionem brał udział w walkach z Rosjanami w Galicji na przełomie 1914 i 1915 i w wojnie austriacko - rosyjskiej. W 1917 w Dolinie nad Stryjem, w czasie działań wojennych, urodziła się druga córka Wiktora i Eugenii, Zofia (28 listopada). Wtedy to Rosjanie skierowali ofensywę na odcinek kałuski, broniony przez austriackiego generała Tersztjańskiego i wycofali się z dolińskiego odcinka po przełamaniu ich stanowisk po drugiej stronie Dniestru przez generała Böhm-Errnollego.
W 1918 wstąpił do Legionów Polskich i jako major Wojska Polskiego zatrudniony został w Rembertowie. Po przewrocie majowym w 1926, w którym opowiedział się po stronie rządowej, został emerytowany w 1927 roku i zatrudniony został w zakładach wojskowych w Legionowie. Zamieszkał z rodziną w Warszawie na ul. Marszałkowska 3.
Tak ten okres życia Wiktora Schneider de Heldenburga opisany został następująco: „Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów administracji, w dziale gospodarczym. W 1923 był kierownikiem Rejonowego Zakładu Gospodarczego w Dęblinie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr VI we Lwowie. W 1924 był przydzielony do Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I i był pełniącym obowiązki kierownika. Przeniesiony w stan spoczynku w drugiej połowie lat 20. zamieszkiwał w Warszawie. W 1934 jako major intendent w stanie spoczynku pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto „
W czasie II wojny więziony na Szucha i Pawiaku. Został wywieziony do obozu Auschwitz – Birkenau w Oświęcimiu gdzie zmarł 10. czerwca 1941. Zawsze czuł się Polakiem. Mógł się uratować w podpisując volkslistę. Nr Oświęcimia 13388 .
Z opowiadań Andrzeja Perepeczki , najbliższego kuzyna Zofii, córki Wiktora :
"Rodzina Heldenburgów ( Wiktor, Eugenia, Zofia i Zbigniew) została aresztowana w Warszawie w mieszkaniu na Marszałkowskiej 3 na początku 1941roku, za posiadanie odbiornika radiowego i za prowadzenie nasłuchu działań niemieckich. Wiadomości z nasłuchu później przekazywała żona Wiktora, Eugenia odpowiednim osobom. Całą winę na siebie wziął Wiktor aby uratować resztę rodziny. Po więzieniu na Szucha i Pawiaku, Eugenia z Zofią zostały zwolnione latem a wiosną do Oświęcimia zostali wywiezieni Wiktor z synem Zbigniewem. Zbigniew pracował przy umocnieniach Wisły, Wiktora, jako b.oficera austriackiego władającego świetnie językiem niemieckim zatrudniono w kancelarii . Żona Wiktora Eugenia, przy pomocy rodzinnego prawnika Floriana Perepeczki (ojca Marka - aktora a stryja Andrzeja) zorganizowała akcję wykupu syna Zbigniewa i wywiezienia go z Oświęcimia do szpitala w Łodzi z sfingowanym podejrzeniem tyfusu, skąd został wykupiony. Zbigniew zaginął z żoną Barbarą podczas "wyjazdu aprowizacyjnego w góry Świętokrzyskie" związanego z akcją wysadzania pociągu. Wiktor zmarł w Oświęcimiu w czerwcu 1941. Jego przesłanie dla syna było " Pamiętaj Zbyszku, że jesteś Polakiem" "
Ojciec Wiktora, Wincenty ur. ok. 1850 roku syn Ignaza i Wiktorii Kozickiej, był powstańcem styczniowym zapewne za sprawą i przykładem Waleriana Podleskiego, którego żoną była krewna jego matki ( Wiktoria Kozicka była krewną Wandy Dunin Kozickiej, żony Waleriana Podleskiego, którego kuzyna żona, Felicja z Suchodolskich Podleska, matkowała osieroconemu wnukowi Wiktorii a synowi Wincentego-Wiktorowi).
Wincenty Heldenburg prawdopodobnie prawnik (w Kozowie sąd powiatowy), poślubił wdowę Rozalię z Magzierów, mieszkankę Słobody Złotej (przysiółku Kozowej) ur. ok. 1855 (gr.cath. prawd. córka Onufrego i Anastazji). Wiktor i Rozalia zmarli wskutek choroby zakaźnej ok. 1881.
Wcześnie osierocony Wiktor, wychowywany był przez stryja Józefa Schneider de Heldenburga, radcę dworu wiedeńskiego i prawnika oraz Felicję z Suchodolskich Podleską, jego ciotkę i opiekunkę pochodzącą z rodziny jego babki Wiktorii Kozickiej ( w książce adresowej Lwowa z tego okresu zamieszczony jest adres na nazwisko jej męża, Dr. Edwarda Podleskiego, radcy Dworu i prokuratora Skarbu we Lwowie i posła do rady państwa : Lwów ul Sykstuska 54). Felicja Podleska i stryj Józef Schneider de Heldenburg, jak również i drugi stryj Wiktora, Karol byli notowani w wielu społecznych i kulturalnych przedsięwzięciach we Lwowie i na terenie Galicji a stryj Maximilian, prawnik z Monasterzysk po Ignazu SvH, był notowany też jako kurator w sądzie w Kozowej.
Wiktor uczęszczał do gimnazjum św. Anny w Brzeżanach, razem z późniejszym szwagrem Ludwikiem Tabęckim i Edwardem Rydzem, późniejszym generałem i naczelnikiem sił zbrojnych II RP. Po ukończeniu gimnazjum i zdanej maturze, Wiktor Heldenburg ukończył kurs ubezpieczenia społecznego na Akademii Handlowej oraz studiował prawo i filozofię na C.K. Uniwersytecie imienia Cesarza Franciszka I we Lwowie, gdzie miała dom Felicja z Suchodolskich Podleska.
Po odbyciu szkolenia i praktyk w wojsku austriackim i ukończeniu jednorocznej szkoły ochotniczej przy prowianturze w Wiedniu, Wiktor w stopniu p. porucznika kwatermistrza - intendenta, dostał przydział do 55. pułku w I batalionie piechoty w Brzeżanach w 1904 r. (kandydaci na urzędników wojskowych tacy jak intendenci , aptekarze, weterynarze itp. byli werbowani wśród absolwentów wyższych uczelni odpowiednich specjalności i po otrzymaniu przygotowania wojskowego kierowani do odpowiednich organizacji wojskowych).
Poślubił Eugenię Tabęcką h. Dąbrowa, siostrę swojego przyjaciela Ludwika Tabęckiego i córkę Antoniego, dzierżawcy dóbr Felicji Podlewskiej w Czernielowie Mazowieckim. Ślub zawarto prawdopodobnie w Brzeżanach lub Lwowie ( Nastasowie?), parafii Eugenii, około roku 1910.
Jako oficer wojsk austriackich w służbie kwatermistrz-owskiej na froncie karpackim, Wiktor ze swoim batalionem brał udział w walkach z Rosjanami w Galicji na przełomie 1914 i 1915 i w wojnie austriacko - rosyjskiej. W 1917 w Dolinie nad Stryjem, w czasie działań wojennych, urodziła się druga córka Wiktora i Eugenii, Zofia (28 listopada). Wtedy to Rosjanie skierowali ofensywę na odcinek kałuski, broniony przez austriackiego generała Tersztjańskiego i wycofali się z dolińskiego odcinka po przełamaniu ich stanowisk po drugiej stronie Dniestru przez generała Böhm-Errnollego.
W 1918 wstąpił do Legionów Polskich i jako major Wojska Polskiego zatrudniony został w Rembertowie. Po przewrocie majowym w 1926, w którym opowiedział się po stronie rządowej, został emerytowany w 1927 roku i zatrudniony został w zakładach wojskowych w Legionowie. Zamieszkał z rodziną w Warszawie na ul. Marszałkowska 3.
Tak ten okres życia Wiktora Schneider de Heldenburga opisany został następująco: „Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów administracji, w dziale gospodarczym. W 1923 był kierownikiem Rejonowego Zakładu Gospodarczego w Dęblinie, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr VI we Lwowie. W 1924 był przydzielony do Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I i był pełniącym obowiązki kierownika. Przeniesiony w stan spoczynku w drugiej połowie lat 20. zamieszkiwał w Warszawie. W 1934 jako major intendent w stanie spoczynku pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto „
W czasie II wojny więziony na Szucha i Pawiaku. Został wywieziony do obozu Auschwitz – Birkenau w Oświęcimiu gdzie zmarł 10. czerwca 1941. Zawsze czuł się Polakiem. Mógł się uratować w podpisując volkslistę. Nr Oświęcimia 13388 .
Z opowiadań Andrzeja Perepeczki , najbliższego kuzyna Zofii, córki Wiktora :
"Rodzina Heldenburgów ( Wiktor, Eugenia, Zofia i Zbigniew) została aresztowana w Warszawie w mieszkaniu na Marszałkowskiej 3 na początku 1941roku, za posiadanie odbiornika radiowego i za prowadzenie nasłuchu działań niemieckich. Wiadomości z nasłuchu później przekazywała żona Wiktora, Eugenia odpowiednim osobom. Całą winę na siebie wziął Wiktor aby uratować resztę rodziny. Po więzieniu na Szucha i Pawiaku, Eugenia z Zofią zostały zwolnione latem a wiosną do Oświęcimia zostali wywiezieni Wiktor z synem Zbigniewem. Zbigniew pracował przy umocnieniach Wisły, Wiktora, jako b.oficera austriackiego władającego świetnie językiem niemieckim zatrudniono w kancelarii . Żona Wiktora Eugenia, przy pomocy rodzinnego prawnika Floriana Perepeczki (ojca Marka - aktora a stryja Andrzeja) zorganizowała akcję wykupu syna Zbigniewa i wywiezienia go z Oświęcimia do szpitala w Łodzi z sfingowanym podejrzeniem tyfusu, skąd został wykupiony. Zbigniew zaginął z żoną Barbarą podczas "wyjazdu aprowizacyjnego w góry Świętokrzyskie" związanego z akcją wysadzania pociągu. Wiktor zmarł w Oświęcimiu w czerwcu 1941. Jego przesłanie dla syna było " Pamiętaj Zbyszku, że jesteś Polakiem" "
Twórca
Maria Wiktoria Radwan
Źródło
M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego, Wikipedia https://pl.wikipedia.org/wiki/Wiktor_Schneider_de_Heldenburg, , Andrzej Perepeczko, Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe vertretenen Königreiche und Länder für ... Periodical Page ISSN: 2220-055X Volume: 1913 Page: 507 Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe vertretenen Königreiche und Länder für ... Periodical Page ISSN: 2220-055X Volume: 1913 Page: 507 Schneider de Heldenburg Viktor (1. Jan 1904)
Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 wskazywał formę tożsamości Wiktor Schneider de Heldenburg. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 wskazał formę Wiktor Schneider.
Maria Wiktoria Radwan: Wiktor Schneider de Heldenburg. radwan.org.pl. [dostęp 2017-10-09].
Maria Wiktoria Radwan: Rodzina Schneider von (de) Heldenburg. radwan.org.pl. [dostęp 2017-08-20].
Wskazany jako Wiktor Schneider. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Brzeżanach za rok szkolny 1899. Brzeżany: 1899, s. 81.
Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1315.
Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1196.
Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1294, 1310.
Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1159.
Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 901.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 369.
Więźniowie Pawiaka. Lata 1939-1944. Lista imienna. stankiewicze.com. [dostęp 2017-08-21].
Zofia Krystyna Heldenburg. 1944.pl. [dostęp 2017-08-21].
13. Wiktor Schneider de Heldenburg. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2017-08-21]
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Wiktor Schneider de Heldenburg. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2017-08-21]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Walerian_Podlewski
Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 wskazywał formę tożsamości Wiktor Schneider de Heldenburg. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 wskazał formę Wiktor Schneider.
Maria Wiktoria Radwan: Wiktor Schneider de Heldenburg. radwan.org.pl. [dostęp 2017-10-09].
Maria Wiktoria Radwan: Rodzina Schneider von (de) Heldenburg. radwan.org.pl. [dostęp 2017-08-20].
Wskazany jako Wiktor Schneider. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Brzeżanach za rok szkolny 1899. Brzeżany: 1899, s. 81.
Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1315.
Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1196.
Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1294, 1310.
Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1159.
Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 901.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 369.
Więźniowie Pawiaka. Lata 1939-1944. Lista imienna. stankiewicze.com. [dostęp 2017-08-21].
Zofia Krystyna Heldenburg. 1944.pl. [dostęp 2017-08-21].
13. Wiktor Schneider de Heldenburg. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2017-08-21]
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Wiktor Schneider de Heldenburg. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2017-08-21]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Walerian_Podlewski
Wydawca
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
Data
1880
Prawa
Archiwum Rodziny Radwanów