Tytuł
Aleksander Radwan "Wrona" żołnierz AK wnuk Jana Radwana, powstańca styczniowego
Temat
Aleksander Radwan "Wrona" żołnierz AK wnuk Jana Radwana, powstańca styczniowego
Opis
Aleksander Radwan o sobie:
"Urodziłem się 8 listopada 1924 r. w Końskich jako syn sędziego Mieczysława Radwana i Zofii z Krukowskich. Do szkoły powszechnej uczęszczałem w Radomiu, a następnie w Ostrowcu Świętokrzyskim, dokąd moi Rodzice przenieśli się w roku 1936.
Do wybuchu wojny ukończyłem w Ostrowcu 2. klasę gimnazjum. W czasie wojny ukończyłem Szkołę Rzemieślniczo-Przemysłową przy Zakładach Ostrowieckich, a następnie pracowałem jako ślusarz w Narzędziowni tychże zakładów.
W roku 1942 wstąpiłem do Armii Krajowej, gdzie byłem łącznikiem, a od sierpnia 1944 r. żołnierzem (pseudonim Wrona) w oddziale partyzanckim (pluton osłony sztabu II dywizji AK, jednym z dowódców oddziału był porucznik Krzekotowski).
W październiku 1944 zostałem zatrzymany w czasie łapanki i wysłany do obozu pracy przymusowej w Watenstedt koło Braunschweigu, w zakładach należących do koncernu Harmann Göring Werke. Wróciłem do Ostrowca (przez zieloną granicę) na początku września 1945 r. Po powrocie pracowałem jako ślusarz w Zakładach Ostrowieckich i uczęszczałem do III i IV klasy gimnazjum semestralnego dla dorosłych w Ostrowcu. Po zdaniu w 1946 r. małej matury wyjechałem do Warszawy, gdzie ukończyłem w 1950 r. Szkołę Inżynierską im. Wawalberga i Rotwanda. W 1950 r. pracowałem jako konstruktor w delegaturze Instytutu Obrabiarek i Narzędzi w Warszawie, a od 1951 r. – po otrzymaniu nakazu pracy – w Zakładach Przemysłowych im. 1 maja w Pruszkowie. Ponadto pracowałem jako asystent na Politechnice Warszawskiej, a później na WSI. W 1954 r. zacząłem pracę w Centralnym Biurze Konstrukcji Narzędzi jako konstruktor obrabiarek specjalnych, a od 1961 r., po likwidacji CBKN i powstaniu Koprotechu, pracowałem w tym biurze aż do emerytury 31 marca 1990 r. na stanowisku starszego inżyniera konstruktora, kierownika działu, kierownika zespołu działów i kierownika pracowni.
W 1948 r. zawarłem małżeństwo z Reginą Chmiel (1923-2013). Urodzona z naszego małżeństwa w 1952 r. córka Hanna jest od 1975 r. mężatką, a w 1980 r. urodziła syna Marka.
W latach 1958 – 1960 ukończyłem na Politechnice Warszawskiej kurs magisterski w zakresie technologii maszyn. W 1976 r. uzyskałem specjalizację stopnia pierwszego w zakresie konstrukcji obrabiarek. W r. 1979 ukończyłem studium techniki wytwarzania maszyn zorganizowane przez SIMP, a w r. 1970 kurs programowania OSN."
"Przez szereg lat uprawiałem turystykę górską (jestem członkiem PTTK od roku 1954), w ramach której zdobyłem:
3 stopnie małej GOT (Górskiej Odznaki Turystycznej),
3 stopnie dużej GOT oraz GOT za wytrwałość. Poza tym uprawiałem turystykę kajakową. "
Aleksander Radwan o Rodzinie:
córka Hanna (1952) dr inż. automatyk, zięć Lech Bury inżynier elektronik – mieszkają w Warszawie,
ich syn Marek Bury (1980) dr inż. elektronik, żona Ewa z domu Wojciechowska i ich dzieci Wojciech (2007), Aleksandra (2009), Barbara (2012) mieszkają w Warszawie.
Rodzice mojej matki Zofii – Antoni Krukowski, sędzia, zmarł w 1921, Helena z domu Chmielewska, zmarła po wojnie.
Brat mojej matki Zofii z d. Krukowskiej – Włodzimierz Krukowski, inżynier elektryk, profesor Politechniki Lwowskiej, zamordowany przez Niemców w 1941 r. Jego żona Helena z Wasilkowskich, lekarz, zmarła po wojnie. Bezdzietni.
Nagrody i odznaczenia:
- w 1961 r. nagroda Ministra Przemysłu Ciężkiego,
- w 1969 r. Srebrny Krzyż Zasługi,
- w 1976 r. Tytuł Zasłużonego Pracownika BP Koprotech,
- w 1979 r. Dyplom Uznania od Ministra Przemysłu Maszynowego oraz dyplomy od dyrekcji
"Urodziłem się 8 listopada 1924 r. w Końskich jako syn sędziego Mieczysława Radwana i Zofii z Krukowskich. Do szkoły powszechnej uczęszczałem w Radomiu, a następnie w Ostrowcu Świętokrzyskim, dokąd moi Rodzice przenieśli się w roku 1936.
Do wybuchu wojny ukończyłem w Ostrowcu 2. klasę gimnazjum. W czasie wojny ukończyłem Szkołę Rzemieślniczo-Przemysłową przy Zakładach Ostrowieckich, a następnie pracowałem jako ślusarz w Narzędziowni tychże zakładów.
W roku 1942 wstąpiłem do Armii Krajowej, gdzie byłem łącznikiem, a od sierpnia 1944 r. żołnierzem (pseudonim Wrona) w oddziale partyzanckim (pluton osłony sztabu II dywizji AK, jednym z dowódców oddziału był porucznik Krzekotowski).
W październiku 1944 zostałem zatrzymany w czasie łapanki i wysłany do obozu pracy przymusowej w Watenstedt koło Braunschweigu, w zakładach należących do koncernu Harmann Göring Werke. Wróciłem do Ostrowca (przez zieloną granicę) na początku września 1945 r. Po powrocie pracowałem jako ślusarz w Zakładach Ostrowieckich i uczęszczałem do III i IV klasy gimnazjum semestralnego dla dorosłych w Ostrowcu. Po zdaniu w 1946 r. małej matury wyjechałem do Warszawy, gdzie ukończyłem w 1950 r. Szkołę Inżynierską im. Wawalberga i Rotwanda. W 1950 r. pracowałem jako konstruktor w delegaturze Instytutu Obrabiarek i Narzędzi w Warszawie, a od 1951 r. – po otrzymaniu nakazu pracy – w Zakładach Przemysłowych im. 1 maja w Pruszkowie. Ponadto pracowałem jako asystent na Politechnice Warszawskiej, a później na WSI. W 1954 r. zacząłem pracę w Centralnym Biurze Konstrukcji Narzędzi jako konstruktor obrabiarek specjalnych, a od 1961 r., po likwidacji CBKN i powstaniu Koprotechu, pracowałem w tym biurze aż do emerytury 31 marca 1990 r. na stanowisku starszego inżyniera konstruktora, kierownika działu, kierownika zespołu działów i kierownika pracowni.
W 1948 r. zawarłem małżeństwo z Reginą Chmiel (1923-2013). Urodzona z naszego małżeństwa w 1952 r. córka Hanna jest od 1975 r. mężatką, a w 1980 r. urodziła syna Marka.
W latach 1958 – 1960 ukończyłem na Politechnice Warszawskiej kurs magisterski w zakresie technologii maszyn. W 1976 r. uzyskałem specjalizację stopnia pierwszego w zakresie konstrukcji obrabiarek. W r. 1979 ukończyłem studium techniki wytwarzania maszyn zorganizowane przez SIMP, a w r. 1970 kurs programowania OSN."
"Przez szereg lat uprawiałem turystykę górską (jestem członkiem PTTK od roku 1954), w ramach której zdobyłem:
3 stopnie małej GOT (Górskiej Odznaki Turystycznej),
3 stopnie dużej GOT oraz GOT za wytrwałość. Poza tym uprawiałem turystykę kajakową. "
Aleksander Radwan o Rodzinie:
córka Hanna (1952) dr inż. automatyk, zięć Lech Bury inżynier elektronik – mieszkają w Warszawie,
ich syn Marek Bury (1980) dr inż. elektronik, żona Ewa z domu Wojciechowska i ich dzieci Wojciech (2007), Aleksandra (2009), Barbara (2012) mieszkają w Warszawie.
Rodzice mojej matki Zofii – Antoni Krukowski, sędzia, zmarł w 1921, Helena z domu Chmielewska, zmarła po wojnie.
Brat mojej matki Zofii z d. Krukowskiej – Włodzimierz Krukowski, inżynier elektryk, profesor Politechniki Lwowskiej, zamordowany przez Niemców w 1941 r. Jego żona Helena z Wasilkowskich, lekarz, zmarła po wojnie. Bezdzietni.
Nagrody i odznaczenia:
- w 1961 r. nagroda Ministra Przemysłu Ciężkiego,
- w 1969 r. Srebrny Krzyż Zasługi,
- w 1976 r. Tytuł Zasłużonego Pracownika BP Koprotech,
- w 1979 r. Dyplom Uznania od Ministra Przemysłu Maszynowego oraz dyplomy od dyrekcji
Twórca
Aleksander Radwan
Data
1924