Tytuł
Andrzej Perepeczko pisarz, oficer marynarki handlowej, kuzyn Zofii Radwan
Temat
Andrzej Perepeczko, nota biograficzna kuzyna Zofii Radwan, polskiego marynarza, pisarza i publicysty, oficera floty handlowej, wykładowcy w Państwowej Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni (dzisiaj Akademia Morska w Gdyni), dziekana Wydziału Mechanicznego, doktora nauk humanistycznych.
Opis
Andrzej Perepeczko, polski marynarz, pisarz i publicysta, oficer floty handlowej, wieloletni wykładowca i profesor w Państwowej Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni (dzisiaj Akademia Morska w Gdyni), dziekan Wydziału Mechanicznego. Uzyskał doktorat nauk humanistycznych po przejściu na emeryturę. Urodził się we Lwowie.
Ojciec Andrzeja Perepeczki, ożeniony z Wilhelminą Tabęcką, bratanicą matki Zofii Radwan. Był porucznikiem Wojska Polskiego, 6. Dywizjonu Samochodowego we Lwowie. Urodzony się w 1903 roku Jekaterinodarze, w wieku 16 lat trafił do oddziałów generała Żeligowskiego. W wojnie polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 14. Pułku Ułanów. Ukończył oficerską szkołę kawalerii w Grudziądzu.
Andrzej Perepeczko urodził się we Lwowie w 1930. Naukę szkolną rozpoczął w 1936 roku w Szkole Rodziny Wojskowej, kolejne klasy ukończył w szkole imienia Józefa Piłsudskiego.
Wybuch II wojny światowej zastał rodzinę Perepeczków na wakacjach na Huculszczyźnie w leśniczówce Szybene, niedaleko ówczesnej granicy polsko-węgierskiej, skąd najpierw ewakuowano ich przez Lwów i Warszawę do Modlina, a następnie do wsi Luszawa nad Wieprzem, (niedaleko Kocka).
Andrzej Perepeczko w czasie okupacji mieszkał w Warszawie u ojca Marka Perepeczki – swojego stryja i pod koniec wojny został członkiem Szarych Szeregów. Był wtedy częstym gościem na ul. Marszałkowskiej, gdzie mieszkała kuzynka Zofia Heldenburg, później Radwanowa. Po powstaniu warszawskim znalazł się w Stobiecku Szlacheckim pod Radomskiem, gdzie zastał go koniec okupacji niemieckiej. W Radomsku uczęszczał do gimnazjum, jednak po udanym zamachu, którego dokonano na życie dyrektora szkoły, będącego jednocześnie członkiem sądów doraźnych, postanowił wyjechać do Gdańska w obawie przed ewentualną odpowiedzialnością za swoje oficerskie pochodzenie.
W Gdańsku ukończył Liceum Budowy Okrętów ("Conradinum"); po drugim roku nauki w tej szkole (13 września 1948 roku) dostał się w ramach praktyki zawodowej na statek. Następnie ukończył Wydział Mechaniczny Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni i Politechniki Gdańskiej. W latach 1950–1953 przeszedł przez wszystkie szczeble okrętowej służby mechanicznej, od palacza do mechanika wachtowego.
Ze względów politycznych został pozbawiony prawa pływania na statkach i wysiedlony z Wybrzeża. W 1953 roku w ramach służby wojskowej został wcielony do 1.Batalionu Pracy, stacjonującego w Oświęcimiu i skierowany jako żołnierz do przymusowej pracy w kopalni węgla kamiennego. Nałożono również na niego zakaz pływania, który zdjęto dopiero po odwilży na przełomie lat 1956 i 1957.
Od roku 1962 był wykładowcą w Państwowej Szkole Morskiej w Gdyni (później WSM, obecnie Akademia Morska). W 1987 roku uzyskał dyplom morski oficera mechanika I klasy. Od 1988 był profesorem WSM. W latach 1991–1994 pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego tej uczelni. Od roku 1994 przebywa na emeryturze. Już na emeryturze obronił pracę doktorską z historii na Uniwersytecie Gdańskim.
Debiutował anonimowo pod pseudonimem "Absolwent" w konkursie na powieść, ogłoszonym przez Wydawnictwo Morskie w październiku 1956 roku. Książka nosiła tytuł "Kurs na świt". Nawiązywał on do nieoficjalnego "hymnu" Wydziału Mechanicznego Państwowej Szkoły Morskiej. Publikował również na łamach pisma "Morze" jako prozaik. Otrzymał w 1970 roku nagrodę im. Mariusza Zaruskiego. W roku 2002 otrzymał Medal Księcia Mściwoja II.
Autor szeregu książek naukowych i popularno-naukowych - m.in. miniatur morskich oraz książek dla dzieci i młodzieży. Dużą popularność zyskał cykl, w którym głównym bohaterem jest "Dzika Mrówka".
Ożeniony z Lucyną Pióro h. Bończa miał dwoje dzieci : Elżbietę i Tomasza. Opiekował się też niepełnosprawną starszą siostrą Krystyną.
Ojciec Andrzeja Perepeczki, ożeniony z Wilhelminą Tabęcką, bratanicą matki Zofii Radwan. Był porucznikiem Wojska Polskiego, 6. Dywizjonu Samochodowego we Lwowie. Urodzony się w 1903 roku Jekaterinodarze, w wieku 16 lat trafił do oddziałów generała Żeligowskiego. W wojnie polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 14. Pułku Ułanów. Ukończył oficerską szkołę kawalerii w Grudziądzu.
Andrzej Perepeczko urodził się we Lwowie w 1930. Naukę szkolną rozpoczął w 1936 roku w Szkole Rodziny Wojskowej, kolejne klasy ukończył w szkole imienia Józefa Piłsudskiego.
Wybuch II wojny światowej zastał rodzinę Perepeczków na wakacjach na Huculszczyźnie w leśniczówce Szybene, niedaleko ówczesnej granicy polsko-węgierskiej, skąd najpierw ewakuowano ich przez Lwów i Warszawę do Modlina, a następnie do wsi Luszawa nad Wieprzem, (niedaleko Kocka).
Andrzej Perepeczko w czasie okupacji mieszkał w Warszawie u ojca Marka Perepeczki – swojego stryja i pod koniec wojny został członkiem Szarych Szeregów. Był wtedy częstym gościem na ul. Marszałkowskiej, gdzie mieszkała kuzynka Zofia Heldenburg, później Radwanowa. Po powstaniu warszawskim znalazł się w Stobiecku Szlacheckim pod Radomskiem, gdzie zastał go koniec okupacji niemieckiej. W Radomsku uczęszczał do gimnazjum, jednak po udanym zamachu, którego dokonano na życie dyrektora szkoły, będącego jednocześnie członkiem sądów doraźnych, postanowił wyjechać do Gdańska w obawie przed ewentualną odpowiedzialnością za swoje oficerskie pochodzenie.
W Gdańsku ukończył Liceum Budowy Okrętów ("Conradinum"); po drugim roku nauki w tej szkole (13 września 1948 roku) dostał się w ramach praktyki zawodowej na statek. Następnie ukończył Wydział Mechaniczny Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni i Politechniki Gdańskiej. W latach 1950–1953 przeszedł przez wszystkie szczeble okrętowej służby mechanicznej, od palacza do mechanika wachtowego.
Ze względów politycznych został pozbawiony prawa pływania na statkach i wysiedlony z Wybrzeża. W 1953 roku w ramach służby wojskowej został wcielony do 1.Batalionu Pracy, stacjonującego w Oświęcimiu i skierowany jako żołnierz do przymusowej pracy w kopalni węgla kamiennego. Nałożono również na niego zakaz pływania, który zdjęto dopiero po odwilży na przełomie lat 1956 i 1957.
Od roku 1962 był wykładowcą w Państwowej Szkole Morskiej w Gdyni (później WSM, obecnie Akademia Morska). W 1987 roku uzyskał dyplom morski oficera mechanika I klasy. Od 1988 był profesorem WSM. W latach 1991–1994 pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego tej uczelni. Od roku 1994 przebywa na emeryturze. Już na emeryturze obronił pracę doktorską z historii na Uniwersytecie Gdańskim.
Debiutował anonimowo pod pseudonimem "Absolwent" w konkursie na powieść, ogłoszonym przez Wydawnictwo Morskie w październiku 1956 roku. Książka nosiła tytuł "Kurs na świt". Nawiązywał on do nieoficjalnego "hymnu" Wydziału Mechanicznego Państwowej Szkoły Morskiej. Publikował również na łamach pisma "Morze" jako prozaik. Otrzymał w 1970 roku nagrodę im. Mariusza Zaruskiego. W roku 2002 otrzymał Medal Księcia Mściwoja II.
Autor szeregu książek naukowych i popularno-naukowych - m.in. miniatur morskich oraz książek dla dzieci i młodzieży. Dużą popularność zyskał cykl, w którym głównym bohaterem jest "Dzika Mrówka".
Ożeniony z Lucyną Pióro h. Bończa miał dwoje dzieci : Elżbietę i Tomasza. Opiekował się też niepełnosprawną starszą siostrą Krystyną.
Źródło
Wikipedia, Archiwum Rodziny Radwanow
Data
1930