Tytuł
Eugenia Schneider de Heldenburg ( EugeniaTabęcka, Eugenia Heldenburg ) matka Zofii Radwan
Temat
Eugenia z Tabęckich h. Dąbrowa II, matka Zofii Radwan nota biograficzna
Opis
Eugenia Tabęcka h. Dąbrowa II, matka Zofii Radwan
Eugenia Konstancja „Nuna” „Bunia” z Tabęckich majorowa Schneider de Heldenburg, córka Antoniego Tabęckiego h. Dąbrowa II i Janiny (Joanny) z Mroczkowskich h. Nałęcz , wnuczka Jana Mroczkowskiego i Izabeli ks. Lubomirskiej. Urodziła się w Czernielowie Mazowieckim (obecnie Ukraina) 11 III 1888 roku w majątku Felicji Podleskiej, którego dzierżawcą i administratorem był jej ojciec. Była najmłodszą z dwanaściorga dzieci Antoniego i Janiny (Joanny) a różnica wieku między nią a najstarszym bratem Franciszkiem wynosiła 20 lat. W dworze ciotki późniejszego męża spędziła najszczęśliwsze lata swego życia. Jeździła konno, świetnie strzelała, uczestniczyła w „męskich” wigilijnych polowaniach, miała swój „manekin” w Wiedniu u Hertzmansky-ego na Maria Hilffer Strasse, latała nad Lwowem balonem, jeździła do Wiednia do Opery. Okres ten zakończył pożar drewnianego dworu Podleskich ok. 1906 roku, którego świadkiem była Eugenia.
Leon Podleski, syn Felicji i Ewarda, w swoich "Pamiętnikach..." tak o czernielowskim majątku pisze: "Rodzice moi mieli tę majętność zawsze we własnej administracji, pomimo że Ojciec mój nie był nigdy fachowym rolnikiem i nie mógł szczegółowo się gospodarstwem interesować. Zależały więc dochody od fachowości i uczciwości rządców, którzy do roku 1883 dość często zmieniali się. Dopiero gdy zarząd folwarku objął w roku 1883 pan Antoni Tabęcki, zamiłowany wytrawny rolnik i administrator, człowiek żelaznej energii i pracowitości, gospodarstwo podniosło się szybko i zaczęło dawać odpowiednie dochody. Pełnił tę funkcję do lipca 1898 roku, kiedy to mój brat Ignacy objął dzierżawę Czernielowa. "(za Krystyna Mołodyńska- Czernielów Mazowiecki i okolice-śladami przeszłosci.)
Ponieważ Eugenia otrzymała bardzo staranne prywatne wykształcenie, wyjechała do Lwowa na studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego. Przed zamążpójściem zaliczyła trzy lata studiów. Na prośbę i za radą swego ojca przerwała studia i poślubiła ok. 1910 roku przyjaciela swego brata Ludwika , oficera austriackiej Armii, Wiktora Schneider de Heldenburga. O ile do końca życia żałowała niedokończonych studiów to małżeństwo z Wiktorem okazało się bardzo szczęśliwe. Zamieszkała z mężem w Brzeżanach gdzie w 1911 roku urodziła się ich pierwsza córka Zygmunta Ludwika "Ludka". W 1914 rozpoczęła się wojna austriacko - rosyjska, w której brał udział batalion jej męża a Eugenia musiała uciekać z pogromu kozackich ukraińców do Przemyśla, gdzie rodzina jej matki Janiny (Joanny) Mroczkowskiej miała dom. Uciekała pociągiem, bydlęcym wagonem, w dramatycznych okolicznościach. Około 1916 dołączyła do swego męża, który walczył na froncie karpackim. W Dolinie nad Stryjem urodziła się druga ich córka Zofia Krystyna. Po zakończeniu działań wojennych wraz z mężem majorem Wojska Polskiego zamieszkała w Rembertowie, miasteczku wojskowym. W 1922 urodził się ich syn Zbigniew . Po przewrocie majowym jej mąż przeszedł na emeryturę i do wybuchu wojny w 1939 pracował w zakładach wojskowych w Legionowie. Zamieszkali w Warszawie na ul. Marszałkowskiej 3. W tym czasie starsza córka Zygmunta Ludwika „ Ludka” studiowała śpiew w Warszawskim Konserwatorium gdzie zaprzyjaźniła się z Andrzejem Panufnikiem, adoratorem jej młodszej siostry Zofii, studentki filozofii na Wolnej Wszechnicy Polskiej. W 1941 roku po denuncjacji znajomego ich syna, cała rodzina oprócz Ludki uwięziona została na Szucha i Pawiaku. Z Pawiaka jej mąż Wiktor i syn Zbigniew zostali przewiezieni do KL Auschwitz w dniu 6 IV1941 transportem z Warszawy. W obozie Zbigniewa oznaczono numerem 13389 a Wiktora – 13388. Wiktora zatrudniono w obozowej kancelarii i kuchni a Zbigniew pracował przy umacnianiu Wisły. Gdy Zbigniew zachorował na tyfus, został przewieziony do szpitala Gestapo w Łodzi. Dzięki świetnej znajomości języka niemieckiego Eugenia wykorzystała wszelkie możliwości i wydostała syna ze szpitala. Zbigniew po zwolnieniu ożenił się i razem z żoną Barbarą zaginęli w czasie wyjazdu aprowizacyjnego w świętokrzyskie. Mąż Wiktor zmarł w Oświęcimiu. W czasie Powstania Warszawskiego Eugenia dzięki nobliwemu wyglądowi i znajomości niemieckiego przenosiła informacje między członkami Kedywu (Kierownictwo Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej), których znała jeszcze z czasów Brzeżan i Rembertowa. Z Powstania wyszła razem z córką Zofią do obozu w Pruszkowie, później na krótko zamieszkała w Milanówku. Od urodzin wnuczki do śmierci mieszkała z córką Zofią i zięciem Maciejem Radwanem, prowadząc dom i opiekując się wnukami Marią Wiktorią i Michałem. Losy jej pierwszej córki Zygmunty Ludwiki do tej pory pozostają nieznane. Zmarła w Warszawie 12 I 1973
O Rodzinie Ojca Eugenii Tabęckiej- Antoniego Tabęckiego h. Dabrowa
Antoni Tabęcki rządca i dzierżawca majątków w okolicy Tarnopola i Brzeżan, członek Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Oficjalistów Prywatnych ( 1890 Kurier Lwowski). Dzierżawca i administrator majątku Felicji Podleskiej i Leona Podleskiego w Czernielowie Mazowieckim w latach 1887-1898 , do 1883 był notowany jako rządca majątku Rosochowaciec, zamieszkały w Józefówce poczta Denysów, pow. Podhajce, parafia Nastasów. Właścicielem majątku był Wojciech Jankowski (Wojciech Jankowski. inaczej. tytuł. właściciel dóbr Rosochowaciec, Sernikowce, Iszczków i Kopczyńce w powiecie podhajeckim, fundator kościoła w Rosochowacu. urodzony, 1810 r. zmarł, 1887 ).
Antoni Tabęcki z Czernielowa był notowany w Kurierze Lwowskim jako gość Hotelu Krakowskiego w Lwowie w roku 1887 a jako gość Hotelu Warszawskiego - z Howiłowa w roku 1892.
Howiłów był wsią a okolica była skupiskiem zaścianków drobnoszlacheckich w okolicach Chrostkowa. Było to osiem wielkich zaścianków liczących powyżej 60 szlachciców w Chorostkowie, Chłopówce, Howiłowie Wielkim, Mszańcu, Iwanówce, Karaszyncach, Wierzchowcach, i Kluwincach. Howiłów Wielki wymieniany jest nawet jako skupisko ponad 100 drobnych szlachciców. Chorostków, Chłopówka, Howiłów Wielki, Howiłów Mały, Karaszyniec, Mszaniec, Peremiłów oraz Wierzchowce – poczta Chrostków, powiat Husiatyn oraz Postołówka i Rakowkąt – poczta Horodnica powiat Husiatyn należały w 1902 roku do hrabiny Zofii Siemieńskiej-Lewickiej. W 1914 roku Austro-Węgry dokonały masowego poboru do wojska mieszkańców wiosek i okolic a wojska rosyjskie zajęły wieś Howiłów Wielki i pozostawał on długo na linii frontu.
Wg Andrzeja Perepeczki, ostatnie lata życia spędził Antoni Tabęcki w majątku swojego syna Ludwika, który miał majątek pod Lwowem. Zmarł wg. swojego prawnuka Andrzeja Perepeczki po 1935 roku gdyż pamięta pradziadka Antoniego i święta Bożego Narodzenia spędzone przed wyjazdem do Warszawy w 1935 roku w majątku Ludwika pod Lwowem. Wg. Zofii de Heldenburg Schneider, Antoni Tabęcki zmarł w 1917 roku.
Antoni Tabęcki h. Dąbrowa ur. 5 maja 1848 - zm. 1917 ( lub po 1935 ?), ożeniony z Janiną ( vel Joanną) z Mroczkowskich h. Nałęcz ur. ok.1850 -1923. Według Mike Tabęckiego: An interesting note I have regarding our mutual Great grandparents (Antoni and Janina Tabecki) is that my father told me (audio recording) that they were distant cousins who had to get special permission to marry! They were married near Lwow (?Leopoli?- phonetic spelling).
Mieli znane dzieci: Franciszek Tabęcki h. Dąbrowa 1868 , Wanda Maria Tabęcka h. Dąbrowa 1874-1900, Ludwik Tabęcki h. Dąbrowa 1880, Leonia Tabęcka h. Dąbrowa 1880, Eugenia Tabęcka h. Dąbrowa 1888-1973, zmarłego w 1878 roku w Denysowie - Leopolda, Jana zmarłego w 1945/1946 i Michalinę oraz czworo nieznanych.
Najprawdopodobniej był synem Kazimierza ur. w 1808 w Kozarze, parafia Bukaczowce k. Stanisławowa, z rodziców Antoniego Tabęckiego h. Dąbrowa(II) i Marianny Kocowskiej h. Dąbrowa, którzy mieszkali w Żurawienku a poźniej w Kozarze. Antoni (1780) i Marianna z Kocowskich mieli przynajmniej ośmioro dzieci, w tym oprócz Kazimierza również Grzegorza ur. 1814 i Leona ur. 1815. Antoni Tabęcki ur. ok. 1780 był synem Szymona. Szymon Tabęcki zaś, ur. ok 1736, ożeniony z Katarzyną, mieszkał w Czerniejowie w tej samej parafii ok. 1787 - notowany jako administrator. Zmarł w 1820 w Kozarze. Prawdopodobnie to on osiedlił się w Kozarze po pierwszym rozbiorze Polski. Po pierwszym rozbiorze Polski, tereny te przeszły pod zabór austriacki i większe majątki odebrane właścicielom były parcelowane i sprzedawane. Osiedlała się tam chętnie szlachta mazowiecka i małopolska, także i Tabęccy.
W tym samym czasie działa na tym samym terenie ( Stanisławów i Tarnopol), dwóch Antonich Tabęckich : Antoni syn Kazimierza i Antoni (1837-1911) syn Leona (Leopolda) i Marii Joanny Zbijewskiej, który był ojcem Kazimierza Tabęckiego zamordowanego w Charkowie. Pochowany na cmentarzu w Brzeżanach w 1911 roku i notowany w Brzeżanach od 1884.
Tabęcki - od nazwy miejscowej Tabędz (łomżyńskie, gmina Zambrów, stare parafie to Puchały i Zambrów). Poświadczenie szlachectwa w 1855.
"W Warszawie dnia 5 (17) grudnia 1855 roku. —Prezejfc Senator, Tajny Radca, Hrabia Stanisław Kossakowski Heroldya Królestwa Pol sk i e go. — Podaje do wiado- mości powszechnej, iż W skutku jéj przedstawienia, uznanenii zostały decyzyą Ogólnego Zebrania Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu, w dniu 28 listopada (10 grudnia) r.b. zapadłij, za szlachtę dziedziczną, która nabyła tego stanu przed ogłoszeniem prawa o Szlachectwie, niżéj wymienione o-soby: .....Tabęcki Antoni, h. Dąbrowa; Tabęcki Franciszek,..."
Wg. Zofii Radwanowej, wnuczki Antoniego, zapisków, Antoni zmarł w 1917 roku.
Wg. Andrzeja Perepeczki , Antoni Tabęcki jeszcze żył w majątku niedaleko Lwowa ok. 1935 roku, gdyż pamięta święta Bożego Narodzenia i choinkę w domu pradziadka prawdopodobnie u syna Ludwika Tabęckiego. Ludwik Tabęcki pochowany w Cambridge, żona Stefania. Jego synowie Antoni i Wacław zostali w Anglii w 1939 ( wyjechali na wakacje) i brali udział w bitwie o Anglię, służyli w ciężkiej broni pancernej gen. Maczka.
Ludwik miał majątek pod Lwowem, za który w 1945 roku dostał ekwiwalent ok. 40 ha pod Inowrocławiem
My Heritage podaje: Mroczkowski and Izabela Mroczkowska (born Lubomirska). Janina passed away in 1923, at age 83. Czyli Janina(Joanna ) urodziła się w 1840 roku.
Eugenia Konstancja „Nuna” „Bunia” z Tabęckich majorowa Schneider de Heldenburg, córka Antoniego Tabęckiego h. Dąbrowa II i Janiny (Joanny) z Mroczkowskich h. Nałęcz , wnuczka Jana Mroczkowskiego i Izabeli ks. Lubomirskiej. Urodziła się w Czernielowie Mazowieckim (obecnie Ukraina) 11 III 1888 roku w majątku Felicji Podleskiej, którego dzierżawcą i administratorem był jej ojciec. Była najmłodszą z dwanaściorga dzieci Antoniego i Janiny (Joanny) a różnica wieku między nią a najstarszym bratem Franciszkiem wynosiła 20 lat. W dworze ciotki późniejszego męża spędziła najszczęśliwsze lata swego życia. Jeździła konno, świetnie strzelała, uczestniczyła w „męskich” wigilijnych polowaniach, miała swój „manekin” w Wiedniu u Hertzmansky-ego na Maria Hilffer Strasse, latała nad Lwowem balonem, jeździła do Wiednia do Opery. Okres ten zakończył pożar drewnianego dworu Podleskich ok. 1906 roku, którego świadkiem była Eugenia.
Leon Podleski, syn Felicji i Ewarda, w swoich "Pamiętnikach..." tak o czernielowskim majątku pisze: "Rodzice moi mieli tę majętność zawsze we własnej administracji, pomimo że Ojciec mój nie był nigdy fachowym rolnikiem i nie mógł szczegółowo się gospodarstwem interesować. Zależały więc dochody od fachowości i uczciwości rządców, którzy do roku 1883 dość często zmieniali się. Dopiero gdy zarząd folwarku objął w roku 1883 pan Antoni Tabęcki, zamiłowany wytrawny rolnik i administrator, człowiek żelaznej energii i pracowitości, gospodarstwo podniosło się szybko i zaczęło dawać odpowiednie dochody. Pełnił tę funkcję do lipca 1898 roku, kiedy to mój brat Ignacy objął dzierżawę Czernielowa. "(za Krystyna Mołodyńska- Czernielów Mazowiecki i okolice-śladami przeszłosci.)
Ponieważ Eugenia otrzymała bardzo staranne prywatne wykształcenie, wyjechała do Lwowa na studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego. Przed zamążpójściem zaliczyła trzy lata studiów. Na prośbę i za radą swego ojca przerwała studia i poślubiła ok. 1910 roku przyjaciela swego brata Ludwika , oficera austriackiej Armii, Wiktora Schneider de Heldenburga. O ile do końca życia żałowała niedokończonych studiów to małżeństwo z Wiktorem okazało się bardzo szczęśliwe. Zamieszkała z mężem w Brzeżanach gdzie w 1911 roku urodziła się ich pierwsza córka Zygmunta Ludwika "Ludka". W 1914 rozpoczęła się wojna austriacko - rosyjska, w której brał udział batalion jej męża a Eugenia musiała uciekać z pogromu kozackich ukraińców do Przemyśla, gdzie rodzina jej matki Janiny (Joanny) Mroczkowskiej miała dom. Uciekała pociągiem, bydlęcym wagonem, w dramatycznych okolicznościach. Około 1916 dołączyła do swego męża, który walczył na froncie karpackim. W Dolinie nad Stryjem urodziła się druga ich córka Zofia Krystyna. Po zakończeniu działań wojennych wraz z mężem majorem Wojska Polskiego zamieszkała w Rembertowie, miasteczku wojskowym. W 1922 urodził się ich syn Zbigniew . Po przewrocie majowym jej mąż przeszedł na emeryturę i do wybuchu wojny w 1939 pracował w zakładach wojskowych w Legionowie. Zamieszkali w Warszawie na ul. Marszałkowskiej 3. W tym czasie starsza córka Zygmunta Ludwika „ Ludka” studiowała śpiew w Warszawskim Konserwatorium gdzie zaprzyjaźniła się z Andrzejem Panufnikiem, adoratorem jej młodszej siostry Zofii, studentki filozofii na Wolnej Wszechnicy Polskiej. W 1941 roku po denuncjacji znajomego ich syna, cała rodzina oprócz Ludki uwięziona została na Szucha i Pawiaku. Z Pawiaka jej mąż Wiktor i syn Zbigniew zostali przewiezieni do KL Auschwitz w dniu 6 IV1941 transportem z Warszawy. W obozie Zbigniewa oznaczono numerem 13389 a Wiktora – 13388. Wiktora zatrudniono w obozowej kancelarii i kuchni a Zbigniew pracował przy umacnianiu Wisły. Gdy Zbigniew zachorował na tyfus, został przewieziony do szpitala Gestapo w Łodzi. Dzięki świetnej znajomości języka niemieckiego Eugenia wykorzystała wszelkie możliwości i wydostała syna ze szpitala. Zbigniew po zwolnieniu ożenił się i razem z żoną Barbarą zaginęli w czasie wyjazdu aprowizacyjnego w świętokrzyskie. Mąż Wiktor zmarł w Oświęcimiu. W czasie Powstania Warszawskiego Eugenia dzięki nobliwemu wyglądowi i znajomości niemieckiego przenosiła informacje między członkami Kedywu (Kierownictwo Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej), których znała jeszcze z czasów Brzeżan i Rembertowa. Z Powstania wyszła razem z córką Zofią do obozu w Pruszkowie, później na krótko zamieszkała w Milanówku. Od urodzin wnuczki do śmierci mieszkała z córką Zofią i zięciem Maciejem Radwanem, prowadząc dom i opiekując się wnukami Marią Wiktorią i Michałem. Losy jej pierwszej córki Zygmunty Ludwiki do tej pory pozostają nieznane. Zmarła w Warszawie 12 I 1973
O Rodzinie Ojca Eugenii Tabęckiej- Antoniego Tabęckiego h. Dabrowa
Antoni Tabęcki rządca i dzierżawca majątków w okolicy Tarnopola i Brzeżan, członek Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Oficjalistów Prywatnych ( 1890 Kurier Lwowski). Dzierżawca i administrator majątku Felicji Podleskiej i Leona Podleskiego w Czernielowie Mazowieckim w latach 1887-1898 , do 1883 był notowany jako rządca majątku Rosochowaciec, zamieszkały w Józefówce poczta Denysów, pow. Podhajce, parafia Nastasów. Właścicielem majątku był Wojciech Jankowski (Wojciech Jankowski. inaczej. tytuł. właściciel dóbr Rosochowaciec, Sernikowce, Iszczków i Kopczyńce w powiecie podhajeckim, fundator kościoła w Rosochowacu. urodzony, 1810 r. zmarł, 1887 ).
Antoni Tabęcki z Czernielowa był notowany w Kurierze Lwowskim jako gość Hotelu Krakowskiego w Lwowie w roku 1887 a jako gość Hotelu Warszawskiego - z Howiłowa w roku 1892.
Howiłów był wsią a okolica była skupiskiem zaścianków drobnoszlacheckich w okolicach Chrostkowa. Było to osiem wielkich zaścianków liczących powyżej 60 szlachciców w Chorostkowie, Chłopówce, Howiłowie Wielkim, Mszańcu, Iwanówce, Karaszyncach, Wierzchowcach, i Kluwincach. Howiłów Wielki wymieniany jest nawet jako skupisko ponad 100 drobnych szlachciców. Chorostków, Chłopówka, Howiłów Wielki, Howiłów Mały, Karaszyniec, Mszaniec, Peremiłów oraz Wierzchowce – poczta Chrostków, powiat Husiatyn oraz Postołówka i Rakowkąt – poczta Horodnica powiat Husiatyn należały w 1902 roku do hrabiny Zofii Siemieńskiej-Lewickiej. W 1914 roku Austro-Węgry dokonały masowego poboru do wojska mieszkańców wiosek i okolic a wojska rosyjskie zajęły wieś Howiłów Wielki i pozostawał on długo na linii frontu.
Wg Andrzeja Perepeczki, ostatnie lata życia spędził Antoni Tabęcki w majątku swojego syna Ludwika, który miał majątek pod Lwowem. Zmarł wg. swojego prawnuka Andrzeja Perepeczki po 1935 roku gdyż pamięta pradziadka Antoniego i święta Bożego Narodzenia spędzone przed wyjazdem do Warszawy w 1935 roku w majątku Ludwika pod Lwowem. Wg. Zofii de Heldenburg Schneider, Antoni Tabęcki zmarł w 1917 roku.
Antoni Tabęcki h. Dąbrowa ur. 5 maja 1848 - zm. 1917 ( lub po 1935 ?), ożeniony z Janiną ( vel Joanną) z Mroczkowskich h. Nałęcz ur. ok.1850 -1923. Według Mike Tabęckiego: An interesting note I have regarding our mutual Great grandparents (Antoni and Janina Tabecki) is that my father told me (audio recording) that they were distant cousins who had to get special permission to marry! They were married near Lwow (?Leopoli?- phonetic spelling).
Mieli znane dzieci: Franciszek Tabęcki h. Dąbrowa 1868 , Wanda Maria Tabęcka h. Dąbrowa 1874-1900, Ludwik Tabęcki h. Dąbrowa 1880, Leonia Tabęcka h. Dąbrowa 1880, Eugenia Tabęcka h. Dąbrowa 1888-1973, zmarłego w 1878 roku w Denysowie - Leopolda, Jana zmarłego w 1945/1946 i Michalinę oraz czworo nieznanych.
Najprawdopodobniej był synem Kazimierza ur. w 1808 w Kozarze, parafia Bukaczowce k. Stanisławowa, z rodziców Antoniego Tabęckiego h. Dąbrowa(II) i Marianny Kocowskiej h. Dąbrowa, którzy mieszkali w Żurawienku a poźniej w Kozarze. Antoni (1780) i Marianna z Kocowskich mieli przynajmniej ośmioro dzieci, w tym oprócz Kazimierza również Grzegorza ur. 1814 i Leona ur. 1815. Antoni Tabęcki ur. ok. 1780 był synem Szymona. Szymon Tabęcki zaś, ur. ok 1736, ożeniony z Katarzyną, mieszkał w Czerniejowie w tej samej parafii ok. 1787 - notowany jako administrator. Zmarł w 1820 w Kozarze. Prawdopodobnie to on osiedlił się w Kozarze po pierwszym rozbiorze Polski. Po pierwszym rozbiorze Polski, tereny te przeszły pod zabór austriacki i większe majątki odebrane właścicielom były parcelowane i sprzedawane. Osiedlała się tam chętnie szlachta mazowiecka i małopolska, także i Tabęccy.
W tym samym czasie działa na tym samym terenie ( Stanisławów i Tarnopol), dwóch Antonich Tabęckich : Antoni syn Kazimierza i Antoni (1837-1911) syn Leona (Leopolda) i Marii Joanny Zbijewskiej, który był ojcem Kazimierza Tabęckiego zamordowanego w Charkowie. Pochowany na cmentarzu w Brzeżanach w 1911 roku i notowany w Brzeżanach od 1884.
Tabęcki - od nazwy miejscowej Tabędz (łomżyńskie, gmina Zambrów, stare parafie to Puchały i Zambrów). Poświadczenie szlachectwa w 1855.
"W Warszawie dnia 5 (17) grudnia 1855 roku. —Prezejfc Senator, Tajny Radca, Hrabia Stanisław Kossakowski Heroldya Królestwa Pol sk i e go. — Podaje do wiado- mości powszechnej, iż W skutku jéj przedstawienia, uznanenii zostały decyzyą Ogólnego Zebrania Warszawskich Departamentów Rządzącego Senatu, w dniu 28 listopada (10 grudnia) r.b. zapadłij, za szlachtę dziedziczną, która nabyła tego stanu przed ogłoszeniem prawa o Szlachectwie, niżéj wymienione o-soby: .....Tabęcki Antoni, h. Dąbrowa; Tabęcki Franciszek,..."
Wg. Zofii Radwanowej, wnuczki Antoniego, zapisków, Antoni zmarł w 1917 roku.
Wg. Andrzeja Perepeczki , Antoni Tabęcki jeszcze żył w majątku niedaleko Lwowa ok. 1935 roku, gdyż pamięta święta Bożego Narodzenia i choinkę w domu pradziadka prawdopodobnie u syna Ludwika Tabęckiego. Ludwik Tabęcki pochowany w Cambridge, żona Stefania. Jego synowie Antoni i Wacław zostali w Anglii w 1939 ( wyjechali na wakacje) i brali udział w bitwie o Anglię, służyli w ciężkiej broni pancernej gen. Maczka.
Ludwik miał majątek pod Lwowem, za który w 1945 roku dostał ekwiwalent ok. 40 ha pod Inowrocławiem
My Heritage podaje: Mroczkowski and Izabela Mroczkowska (born Lubomirska). Janina passed away in 1923, at age 83. Czyli Janina(Joanna ) urodziła się w 1840 roku.
Twórca
Maria Wiktoria Radwan
Źródło
Archiwum Rodziny Radwanów, Krystyna Mołodyńska- Czernielów Mazowiecki i okolice-śladami przeszłosci.
53/918/0 Państwowy Urząd Repatriacyjny. Wojewódzki Oddział w Poznaniu » Repertoria wydanych orzeczeń odszkodowawczych
1945-1950
geneteka
53/918/0 Państwowy Urząd Repatriacyjny. Wojewódzki Oddział w Poznaniu » Repertoria wydanych orzeczeń odszkodowawczych
1945-1950
geneteka
Data
1888
Prawa
Archiwum Rodziny Radwanów