Tytuł
Józef Reklewski
Temat
Józef Reklewski de Rekle h. Gozdawa z Obręcznej, nota biograficzna prapradziadka Mieczysława Radwana
Opis
Józef Reklewski de Rekle subdelegat sandomierski i sędzia pokoju w Opatowie, kapitan wojska polskiego. Syn Andrzeja Reklewskiego de Rekle h. Gozdawa, i Katarzyny Maciejowskiej ( ślub Denków 1743), właściciela wsi Borczyn par. Kije ( kupionej od hr. Lanckorońskiego) i wsi Warszówek w gminie Pawłów k. Starachowic.
Był ostatnim z Reklewskich właścicielem ( dzierżawcą?) majątku Obręczna. Obręczna, Gmina Sadowie, parafia Wszechświęte, położona w odległości 7 wiorst od Opatowa to był majątek złożony z 572 mórg gruntów ornych i 450 mórg sadów , który kupił Wojciech Reklewski h. Gozdawa syn Wojciecha i Teodory Chodakowskiej, cześnik sandomierski w 1610. Po śmierci Józefa majątek rozparcelowano i sprzedano.
Józef Reklewski urodził się w 1753 w Obręcznej a zmarł 13 06 1832 roku w Skoszynie i został pochowany na cmentarzu w Nowej Słupi. Anna jego żona zmarła wcześniej, gdyż Józef w chwili swojej śmierci był już wdowcem.
Józef ożeniony z Anną z Szabłowskich, córką Salomei Olechowskiej h. Ratuld, był ojcem Wincentego Marcelego ur. 1786, poety i legionisty napoleońskiego i Karola ur. 1787, urodzonych w Obręcznej oraz Leona Aleksandra i Michała Hieronima urodzonych w Boleszynie Opatowskim w 1790. Córka Józefa i Anny Reklewskich Maria, została żoną późniejszego generała powstania styczniowego Stanisława Krzesimowskiego a Brygida została żoną Kajetana Wojciechowskiego, oficera pułku Lansjerów Nadwiślańskich i autora " Pamiętniki moje w Hiszpanii " i matką Jadwigi Prendowskiej, kurierki Langiewicza w powstaniu 1863.
Józef Reklewski był też właścicielem Boleszyna, Skoszyna i Leszczkowa, dzierżawcą Jeleniowa. Z księgi hipotecznej "Dóbr Skoszyn" wiemy, że Józef Reklewski nabył w 1806 roku od Jerzego Dobrzańskiego Dobra Skoszyn, Wronów, część Kunina, za sumę 270 000 złotych polskich a Dobra Kowalkowice, Gay, Wilkocin, Sarnią Zwolę i część Wałanowic, za sumę 357 245 złotych polskich.
Po Józefie, syn Michał był właścicielem Skoszyna a Karol, Leszczkowa. Karol był również notowany jako właściciel Wronowa, Kowalkowic, i Mirogonowic (do 1886 Mirogonowice oraz wieś Wronów tworzyły folwark o powierzchni 882 mórg).
W Sandomierzu Józef Reklewski miał drewniany dworek, który przetrwał drugą wojnę światową, obecnie nie istnieje. Synowie Józefa uczyli się w szkole podwydziałowej w Nowej Słupi, ukończenie której umożliwiało podjęcie studiów wyższych. Na apel naczelnego wodza, księcia Józefa Poniatowskiego, dwaj synowie Józefa : Wincenty i Michał Reklewscy , w 1806 roku, przedostali się przez granicę austriacką do Częstochowy. Tam wstąpili do oddziału artylerii. Wincenty w randze podpułkownika zmarł w 1812 w Moskwie.
Notowany jest też w Skoszynie syn Józefa Reklewskiego-Leon Reklewski - b. oficer WP w 1842 oraz jako członek Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim w 1861 r., wymieniony jako: Leon Reklewski, zamieszkały: Skoszyn, poczta Ostrowiec, powiat Opatowski.
O leszczkowskim dworze którego już nie ma : WIEŚCI LIPNICKIE nr 26 str. 22 tak pisze Józef Myjak:
"Do lat 50. XX w., w parkowym kra-jobrazie starych drzew na niewielkim wyniesieniu, stał drewniany dwór zie-miański. Nie była to imponująca wielkością i przepychem pańska siedziba.
Taki typowy dla Sandomierszczyzny klasycystyczny dworek z gankiem od frontu, pierwotnie dzielącym syme-trycznie bryłę domu na dwie części.
Kiedy ten obiekt okazał się dla właścicieli za ciasny dostawili z jego prawej strony parterową z poddaszem dobudówkę. Czym złamali proporcję i zaburzyli harmonię architektoniczną.
Takich dworków, najczęściej z piętrowymi dostawkami, na przełomie XIX i XX w. w Sandomierskiem powstało sporo, m.in. we Wlonicach, Sadłowicach, Małoszycach .
W leszczkowskim domu przez kilka ostatnich stuleci mieszkali właściciele miejscowych dóbr ziemskich. Jak to było w staroplskim zwyczaju, co jakiś czas zmieniali się właściciele i w dziejach tego dworu przewinęło się co najmniej kilka rodów szlacheckich i ziemiańskich Sandomierszczyzny.
Od połowy XVIII wieku dwór i dobra ziemskie były własnością znanej i rozgałęzionej w tym regionie rodziny Reklewskich. A konkretnie pisząc Józefa (1753-1832) kapitana wojska polskiego i zarazem sędziego pokoju. Ożeniony był z Anną z Szabłowskich.
Małżonkowie mieli kilkoro dzieci, m.in. syna Karola (1787 - 1846), który od-kupił od ojca wieś Leszczków i folwark Gozdawę. Ożenił się z Anielą Ławską (1786 - 1856) spadkobierczynią Mi-rogronowic, położonych u podnóża Gór Świętokrzyskich. Młoda rodzina zamieszkała po ślubie w leszczkow-skim dworze. Po śmierci Karola dobra leszczkowskie przypadły synom tegoż.
Wdowa wystawiła jednak majątek na sprzedaż, a sama z dziećmi przeniosła się do Mirogronowic. W 1846 r. dobra leszczkowski kupiła na licytacji Józefa Reklewska. Następnie majątek objął Zdzisław Reklewski, który w 1861 r. ożenił się z Marią adoptowaną córką Mateusza Pomorskiego Mikułowskie-go. ..."
Za Wikipedią:
Wieś znana w początkach XIX wieku jako : Leszczków, wieś i folwark.
Położony nad rzeką Opatówką, powiecie sandomierskim, gmina Lipnik, parafii Malice Kościelne, odległość 20 wiorst od Sandomierza. Spis z roku 1827 r. 19 domów 108 mieszkańców.
Spis z roku 1866 - Posiadał Leszków młyn wodny, 26 domów, 214 mieszkańców 745 mórg ziemi, w tym 93 mórg włościańskich.
Dobra Leszczków składają się z folwarków: Leszczków i Gozdawa."
REKLEWSKI z Reklewa h. Gozdawa. Od Andrzeja z Reklewa, który w r. 1746 nabył od Wawrzyńca Lanckorońskiego wieś Bor-szyn [podawano też Borczyn] – wnuki:I. Leon i Michał (s-owie Józefa) leg. 1838.AGAD, II R.St., syg. 151 s. 40
Sekretariat Stanu Księstwa Warszawskiego, Sekretariat Stanu Królestwa Polskiego, Kancelaria Własna JCMości do Spraw Królestwa Polskiego AGA notuje:
Tytuł tłumaczony: Prośba polskich wychodźców po powstaniu listopadowym: Eugeniusza Dębskiego, Jana Chodkowskiego, Jana Malinowskiego, Juliana Reklewskiego, Jana Szcześniewskiego, Józefa Raszy i Stanisława Strusińskiego o zezwolenie na powrót do kraju.
Data/Okres powstania: 1857
Ponieważ ten Julian nie jest notowany w Sadze Rodu de Rekle Reklewskich – może być ur. ok. 1800 r synem Józefa Reklewskiego ? (do sprawdzenia)
Był ostatnim z Reklewskich właścicielem ( dzierżawcą?) majątku Obręczna. Obręczna, Gmina Sadowie, parafia Wszechświęte, położona w odległości 7 wiorst od Opatowa to był majątek złożony z 572 mórg gruntów ornych i 450 mórg sadów , który kupił Wojciech Reklewski h. Gozdawa syn Wojciecha i Teodory Chodakowskiej, cześnik sandomierski w 1610. Po śmierci Józefa majątek rozparcelowano i sprzedano.
Józef Reklewski urodził się w 1753 w Obręcznej a zmarł 13 06 1832 roku w Skoszynie i został pochowany na cmentarzu w Nowej Słupi. Anna jego żona zmarła wcześniej, gdyż Józef w chwili swojej śmierci był już wdowcem.
Józef ożeniony z Anną z Szabłowskich, córką Salomei Olechowskiej h. Ratuld, był ojcem Wincentego Marcelego ur. 1786, poety i legionisty napoleońskiego i Karola ur. 1787, urodzonych w Obręcznej oraz Leona Aleksandra i Michała Hieronima urodzonych w Boleszynie Opatowskim w 1790. Córka Józefa i Anny Reklewskich Maria, została żoną późniejszego generała powstania styczniowego Stanisława Krzesimowskiego a Brygida została żoną Kajetana Wojciechowskiego, oficera pułku Lansjerów Nadwiślańskich i autora " Pamiętniki moje w Hiszpanii " i matką Jadwigi Prendowskiej, kurierki Langiewicza w powstaniu 1863.
Józef Reklewski był też właścicielem Boleszyna, Skoszyna i Leszczkowa, dzierżawcą Jeleniowa. Z księgi hipotecznej "Dóbr Skoszyn" wiemy, że Józef Reklewski nabył w 1806 roku od Jerzego Dobrzańskiego Dobra Skoszyn, Wronów, część Kunina, za sumę 270 000 złotych polskich a Dobra Kowalkowice, Gay, Wilkocin, Sarnią Zwolę i część Wałanowic, za sumę 357 245 złotych polskich.
Po Józefie, syn Michał był właścicielem Skoszyna a Karol, Leszczkowa. Karol był również notowany jako właściciel Wronowa, Kowalkowic, i Mirogonowic (do 1886 Mirogonowice oraz wieś Wronów tworzyły folwark o powierzchni 882 mórg).
W Sandomierzu Józef Reklewski miał drewniany dworek, który przetrwał drugą wojnę światową, obecnie nie istnieje. Synowie Józefa uczyli się w szkole podwydziałowej w Nowej Słupi, ukończenie której umożliwiało podjęcie studiów wyższych. Na apel naczelnego wodza, księcia Józefa Poniatowskiego, dwaj synowie Józefa : Wincenty i Michał Reklewscy , w 1806 roku, przedostali się przez granicę austriacką do Częstochowy. Tam wstąpili do oddziału artylerii. Wincenty w randze podpułkownika zmarł w 1812 w Moskwie.
Notowany jest też w Skoszynie syn Józefa Reklewskiego-Leon Reklewski - b. oficer WP w 1842 oraz jako członek Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim w 1861 r., wymieniony jako: Leon Reklewski, zamieszkały: Skoszyn, poczta Ostrowiec, powiat Opatowski.
O leszczkowskim dworze którego już nie ma : WIEŚCI LIPNICKIE nr 26 str. 22 tak pisze Józef Myjak:
"Do lat 50. XX w., w parkowym kra-jobrazie starych drzew na niewielkim wyniesieniu, stał drewniany dwór zie-miański. Nie była to imponująca wielkością i przepychem pańska siedziba.
Taki typowy dla Sandomierszczyzny klasycystyczny dworek z gankiem od frontu, pierwotnie dzielącym syme-trycznie bryłę domu na dwie części.
Kiedy ten obiekt okazał się dla właścicieli za ciasny dostawili z jego prawej strony parterową z poddaszem dobudówkę. Czym złamali proporcję i zaburzyli harmonię architektoniczną.
Takich dworków, najczęściej z piętrowymi dostawkami, na przełomie XIX i XX w. w Sandomierskiem powstało sporo, m.in. we Wlonicach, Sadłowicach, Małoszycach .
W leszczkowskim domu przez kilka ostatnich stuleci mieszkali właściciele miejscowych dóbr ziemskich. Jak to było w staroplskim zwyczaju, co jakiś czas zmieniali się właściciele i w dziejach tego dworu przewinęło się co najmniej kilka rodów szlacheckich i ziemiańskich Sandomierszczyzny.
Od połowy XVIII wieku dwór i dobra ziemskie były własnością znanej i rozgałęzionej w tym regionie rodziny Reklewskich. A konkretnie pisząc Józefa (1753-1832) kapitana wojska polskiego i zarazem sędziego pokoju. Ożeniony był z Anną z Szabłowskich.
Małżonkowie mieli kilkoro dzieci, m.in. syna Karola (1787 - 1846), który od-kupił od ojca wieś Leszczków i folwark Gozdawę. Ożenił się z Anielą Ławską (1786 - 1856) spadkobierczynią Mi-rogronowic, położonych u podnóża Gór Świętokrzyskich. Młoda rodzina zamieszkała po ślubie w leszczkow-skim dworze. Po śmierci Karola dobra leszczkowskie przypadły synom tegoż.
Wdowa wystawiła jednak majątek na sprzedaż, a sama z dziećmi przeniosła się do Mirogronowic. W 1846 r. dobra leszczkowski kupiła na licytacji Józefa Reklewska. Następnie majątek objął Zdzisław Reklewski, który w 1861 r. ożenił się z Marią adoptowaną córką Mateusza Pomorskiego Mikułowskie-go. ..."
Za Wikipedią:
Wieś znana w początkach XIX wieku jako : Leszczków, wieś i folwark.
Położony nad rzeką Opatówką, powiecie sandomierskim, gmina Lipnik, parafii Malice Kościelne, odległość 20 wiorst od Sandomierza. Spis z roku 1827 r. 19 domów 108 mieszkańców.
Spis z roku 1866 - Posiadał Leszków młyn wodny, 26 domów, 214 mieszkańców 745 mórg ziemi, w tym 93 mórg włościańskich.
Dobra Leszczków składają się z folwarków: Leszczków i Gozdawa."
REKLEWSKI z Reklewa h. Gozdawa. Od Andrzeja z Reklewa, który w r. 1746 nabył od Wawrzyńca Lanckorońskiego wieś Bor-szyn [podawano też Borczyn] – wnuki:I. Leon i Michał (s-owie Józefa) leg. 1838.AGAD, II R.St., syg. 151 s. 40
Sekretariat Stanu Księstwa Warszawskiego, Sekretariat Stanu Królestwa Polskiego, Kancelaria Własna JCMości do Spraw Królestwa Polskiego AGA notuje:
Tytuł tłumaczony: Prośba polskich wychodźców po powstaniu listopadowym: Eugeniusza Dębskiego, Jana Chodkowskiego, Jana Malinowskiego, Juliana Reklewskiego, Jana Szcześniewskiego, Józefa Raszy i Stanisława Strusińskiego o zezwolenie na powrót do kraju.
Data/Okres powstania: 1857
Ponieważ ten Julian nie jest notowany w Sadze Rodu de Rekle Reklewskich – może być ur. ok. 1800 r synem Józefa Reklewskiego ? (do sprawdzenia)
Twórca
Maria Wiktoria Radwan
Źródło
Archiwum Rodziny Radwanów, Wikipedia, Krystyna Kowalewska "Saga Rodu Reklewskich" , M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego
https://www.archiwa.gov.pl/files
/Szlachta_guberni_augustowskiej_lubelskiej i radomskiej PDF.pdf
E. Sęczys : Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861
Maciej Terek "Allegata"
Zespół: 1/196/0 Sekretariat Stanu Księstwa Warszawskiego, Sekretariat Stanu Królestwa Polskiego, Kancelaria Własna JCMości do Spraw Królestwa Polskiego » Seria: bezpośrednio w zespole » Jednostka: 462
Dobra Skoszyn Hipoteka 1806 Skoszyn AP Kielce
https://www.archiwa.gov.pl/files
/Szlachta_guberni_augustowskiej_lubelskiej i radomskiej PDF.pdf
E. Sęczys : Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861
Maciej Terek "Allegata"
Zespół: 1/196/0 Sekretariat Stanu Księstwa Warszawskiego, Sekretariat Stanu Królestwa Polskiego, Kancelaria Własna JCMości do Spraw Królestwa Polskiego » Seria: bezpośrednio w zespole » Jednostka: 462
Dobra Skoszyn Hipoteka 1806 Skoszyn AP Kielce
Wydawca
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
Data
1753
Prawa
Archiwum Rodziny Radwanów
Język
polski