Tytuł
Ludwik Radwan ( Ludwik Teofil Radwan ) generał artylerii - syn Pawła Antoniego Radwana, stryjeczny stryj Mieczysława Radwana
Opis
Ludwik Radwan, generał artylerii i wykładowca w Wileńskiej Szkole Wojskowej, był synem Antoniego Pawła Radwana zawiadowcy huty żelaznej w Cieklińsku i Miedzierza - Kawęczyn oraz w Michałowie Starachowicach, i Ludwiki Agaty Chronowskiej h. Gryf, córki Macieja i Anastazji. Urodził się w 1846 roku w Michałowie (Starachowice- Wierzbnik). Był wnukiem Antoniego Sebastiana Radwana i Julianny Gawleńskiej.
Ludwik z rówieśnym Bronisławem Radwanem, stryjecznym bratem, wysłani zostali „na nauki”do Petersburga prawdopodobnie przed wybuchem powstania styczniowego ( na studia wtedy przyjmowano 15- letnich chłopców jak również i wcielano do armii). Natomiast w działania powstańcze włączyli się bracia Bronisława, Władysław i Jan.
Ludwik i jego stryjeczny brat Bronisław, dla zdobycia wykształcenia zdecydowali się na studia na uczelniach rosyjskich. Największą popularnością wśród Polaków cieszyły się studia w Instytucie Technologicznym, na drugim miejscu był Instytut Inżynierów Komunikacji w Petersburgu a podejmowaniu studiów na uczelniach rosyjskich w okresie międzypowstaniowym sprzyjały zarówno władze rosyjskie, jak i administracja Królestwa Polskiego. Część studentów znajdujących się w najgorszym położeniu była wspierana przez stypendia rządowe.
Ludwik prawdopodobnie po ukończeniu studiów ( Instytutu Technologicznego ? ) został wcielony do armii carskiej w ramach odpracowania stypendium ( tak jak i jego stryjeczny brat Bronisław, po ukończeniu Instytutu Inżynierów Komunikacji? ) i ukończył szkołę artyleryjską, jedną ze szkół przygotowujących pod względem teoretycznym i praktycznym oficerów. Były to oficerskie szkoły: strzelecka, kawaleryjska, artyleryjska i elektrotechniczna. W armii carskiej Ludwik Radwan zrobił karierę w artylerii – do stopnia generała, na wojnie tureckiej w latach 1877-1878 gzie zdobył odznaczenie. Po zakończeniu kariery Ludwik był wykładowcą w Wileńskiej Szkole Junkrów Piechoty- Wileńskiej szkole Wojskowej. Ludwik Radwan był bardzo ciepło wspominany przez Mieczysława Radwana, swojego stryjecznego bratanka, którego był opiekunem w latach 1908-10, po wydaleniu Mieczysława ze szkół w Radomiu. We wspomnieniach Mieczysława, stryj Ludwik był bardzo "patriotyczny" i wspomagał wydaloną ze szkół po 1905 roku, młodzież.
Bronisław, po latach służby w armii carskiej, wrócił do rodziny i był notowany w Klimkiewiczowie w roku 1877.
Ludwik z rówieśnym Bronisławem Radwanem, stryjecznym bratem, wysłani zostali „na nauki”do Petersburga prawdopodobnie przed wybuchem powstania styczniowego ( na studia wtedy przyjmowano 15- letnich chłopców jak również i wcielano do armii). Natomiast w działania powstańcze włączyli się bracia Bronisława, Władysław i Jan.
Ludwik i jego stryjeczny brat Bronisław, dla zdobycia wykształcenia zdecydowali się na studia na uczelniach rosyjskich. Największą popularnością wśród Polaków cieszyły się studia w Instytucie Technologicznym, na drugim miejscu był Instytut Inżynierów Komunikacji w Petersburgu a podejmowaniu studiów na uczelniach rosyjskich w okresie międzypowstaniowym sprzyjały zarówno władze rosyjskie, jak i administracja Królestwa Polskiego. Część studentów znajdujących się w najgorszym położeniu była wspierana przez stypendia rządowe.
Ludwik prawdopodobnie po ukończeniu studiów ( Instytutu Technologicznego ? ) został wcielony do armii carskiej w ramach odpracowania stypendium ( tak jak i jego stryjeczny brat Bronisław, po ukończeniu Instytutu Inżynierów Komunikacji? ) i ukończył szkołę artyleryjską, jedną ze szkół przygotowujących pod względem teoretycznym i praktycznym oficerów. Były to oficerskie szkoły: strzelecka, kawaleryjska, artyleryjska i elektrotechniczna. W armii carskiej Ludwik Radwan zrobił karierę w artylerii – do stopnia generała, na wojnie tureckiej w latach 1877-1878 gzie zdobył odznaczenie. Po zakończeniu kariery Ludwik był wykładowcą w Wileńskiej Szkole Junkrów Piechoty- Wileńskiej szkole Wojskowej. Ludwik Radwan był bardzo ciepło wspominany przez Mieczysława Radwana, swojego stryjecznego bratanka, którego był opiekunem w latach 1908-10, po wydaleniu Mieczysława ze szkół w Radomiu. We wspomnieniach Mieczysława, stryj Ludwik był bardzo "patriotyczny" i wspomagał wydaloną ze szkół po 1905 roku, młodzież.
Bronisław, po latach służby w armii carskiej, wrócił do rodziny i był notowany w Klimkiewiczowie w roku 1877.
Twórca
Maria Wiktoria Radwan, Marian Sławiński, Karol Zagórski
Źródło
http://www.polskipetersburg.pl/images/upload/biblioteka/Polscy_studenci_na_wyzszych_uczelniach_Petersburga_Franciszek_Nowinski.pdf
www.polskipetersburg.pl/.../Polacy_na_petersburskich_uczelniach_wojskowych_
www.polskipetersburg.pl/.../Polacy_na_petersburskich_uczelniach_wojskowych_
Wydawca
Archiwum Rodziny Radwanów, Maria Wiktoria Radwan
Data
1838